مروری بر فناوریهای ذخیره سازی هیدروژن در مقیاسهای بزرگ: بررسی مزایا و چالشهای محلهای ذخیره سازی زیرزمینی

با توجه به گسترش استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و نوسانات تولید آنها در طول زمان، ذخیرهسازی انرژی به ویژه در مقیاس های بزرگ به یکی از مسائل حیاتی تبدیل شده است. هیدروژن به عنوان یکی از بهترین گزینه ها برای ذخیرهسازی انرژی شناخته شده است، اما روشهای متداول ذخیرهسازی هیدروژن مانند فشردهسازی، مایع سازی و ذخیره سازی در هیدریدهای فلزی، به دلیل مشکلاتی همچون مصرف انرژی بالا و محدودیتهای مقیاس پذیری، با چالشهایی مواجه هستند. در این تحقیق، ذخیره سازی هیدروژن در مقیاسهای بزرگ و بهویژه ذخیرهسازی زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت. ذخیره سازی زیرزمینی هیدروژن شامل استفاده از غارهای نمکی، مخازن هیدروکربنی تخلیهشده و آبخوانها میباشد. هدف این تحقیق، مقایسه فنی و اقتصادی این روشها و ارزیابی مزایا و چالشهای آنها بوده است. نتایج نشان میدهد که ذخیره سازی هیدروژن در غارهای نمکی به دلیل ساختارهای غیرقابل نفوذ و عدم وجود باکتریهای مضر، از سایر روشها بهتر است. علاوه بر این، ذخیره سازی در مخازن هیدروکربنی تخلیهشده به دلیل استفاده از زیرساختهای موجود، از لحاظ اقتصادی کارآمد است، اما ویژگیهای متفاوت هیدروژن نسبت به گاز طبیعی میتواند چالشهایی در امنیت ذخیرهسازی ایجاد کند. همچنین، ذخیره سازی در آبخوانها به عنوان یک گزینه بالقوه برای ذخیرهسازی هیدروژن در مقیاس بزرگ، نیازمند تحقیقات و اکتشافات بیشتری برای بهینه سازی عملکرد آن است. این تحقیق، بر اهمیت توسعه فناوریهای ذخیرهسازی زیرزمینی هیدروژن و بهبود روشهای ذخیرهسازی در مقیاسهای تراباواتی تاکید دارد تا پایداری و تامین انرژیهای تجدیدپذیر در آینده تامین گردد.

کلیدواژه ها:

ذخیره سازی هیدروژن ، انرژی تجدیدپذیر ، ذخیرهسازی زیرزمینی و غارهای نمکی