تحلیل تطبیقی پروژههای جهانی موفق استحصال آب باران و امکان سنجی اجرای آن ها در ایران

بحران آب به عنوان یکی از بزرگترین چالشهای زیست محیطی ایران به دلیل حاکمیت اقلیم خشک و نیمه خشک و کمبود منابع آبی در دسترس، در نتیجه تغییرات اقلیمی و مدیریت نادرست منابع آبی است. یکی از راهکارهای پایدار برای مقابله با این بحران، استحصال آب باران است. پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی پروژه های موفق استحصال آب باران در کشورهای استرالیا، هند و سنگاپور پرداخته و امکان سنجی تطبیق این تجربیات با شرایط اقلیمی و اجتماعی ایران را مورد ارزیابی قرار داده است. یافته های این پژوهش نشان داد که این کشورها با استفاده از رویکرد ترکیبی از فناوری های نوین و سنتی و مدیریت مناسب، به طور موثری توانسته اند منابع آبی خود را بهبود بخشند. سنگاپور با پروژه پیشرفته NEWater توانسته است بخش قابل توجهی از نیاز آبی خود را از طریق تصفیه و استفاده مجدد آب باران و استفاده از فناوری های نوین تامین کند. استرالیا با استفاده از سیستم های ذخیره سازی در مناطق شهری و روستایی، به کاهش مصرف آب زیرزمینی و بهبود مدیریت منابع آبی دست یافته است. همچنین، هند با استفاده از روش های بومی و کم هزینه در مناطق روستایی توانسته است به بهبود منابع آبی زیرزمینی و کاهش اثرات خشکسالی کمک کند. ایران، با وجود پتانسیل بالای خود، هنوز به مرحله اجرای گسترده پروژه های استحصال آب باران نرسیده است. این پژوهش پیشنهاد می دهد که با توجه به شرایط اقلیمی کشور، ترکیب روش های بومی و فناوری های مدرن، توسعه زیرساخت ها و افزایش آگاهی عمومی می تواند به طور موثری به کاهش فشار بر منابع آب زیرزمینی و بهبود وضعیت منابع آبی کشور کمک کند.

کلیدواژه ها:

بحران آب ، استحصال آب باران ، تجارب جهانی ، فناوری های نوین ، مدیریت منابع آب