شقایق دهقان - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی ، واحد اندیمشک ، دانشگاه آزاد اسلامی اندیمشک ، ایران
مریم اصفهانی اصل - استادیار گروه روانشناسی بالینی ، واحد اندیمشک ، دانشگاه آزاد اسلامی اندیمشک ، ایران

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل درد، انعطاف پذیری شناختی و امید به زندگی در زنان مراجعه کننده به مراکز اقامتی بهبود و بازتوانی افراد با اختلال مصرف مواد مخدر شهر بروجرد بود. روش پژوهش : جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد مخدر شهر بروجرد در سال ۱۴۰۳ مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد می باشند که تعداد آنها ۳۹۰ نفر بود. حجم نمونه ۳۰ زن معتاد بودند که براساس نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. طرح پژوهش از نوع تجربی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل : پرسش نامه تحمل درد، مک گیل (۱۹۹۷)، پرسش نامه پذیرش و عمل ، بوند و همکاران (۲۰۱۱)، پرسش نامه امید به زندگی ، اشنایدر (۱۹۹۱) و برنامه درمان مبتنی بر ذهن آگاهی (بوئن و همکاران، ۲۰۱۱) بودند. پس از گزینش تصادفی گروه ها، از گروه آزمایش و گروه کنترل پیش آزمون به عمل آمد. سپس بر روی گروه آزمایش ، مداخله ذهن آگاهی در ۸ جلسه (۲ ساعته ) به صورت هفتگی ارائه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار spssاستفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بین میانگین نمرات پس آزمون تحمل درد (۱۳۴/۴۷F=و ۰۵/۰(p<، انعطاف پذیری شناختی (۳۱۷/۳۶F=و ۰۵/۰(p< و امید به زندگی (۹۱۸/۲۴F=و ۰۵/۰(p< گروه های آزمایش و کنترل اختلاف معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی باعث افزایش تحمل درد، انعطاف پریر شناختی و امید به زندگی در زنانبا اختلال مصرف مواد مخدر شد.

ذهن آگاهی، تحمل درد، انعطاف پذیری شناختی، امید به زندگی، مصرف مواد مخدر