علی بنیادی نائینی - هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدمحسن اقبالی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت تکنولوژی دانشگاه علم و صنعت ایران

کارآفرینی فرایند تولید درآمد برای دیگران و خلق چیزی جدید و باارزش از طریق پیوند عوامل تولید و همراه با تحمل ریسک های بزرگ مالی و زمانی است. پدیده بیکاری یکی از معضلات مهم اجتماعی و اقتصادی محسوب می شود که موجب بروز ناهنجاری های فراوان در زمینه های گوناگون می گردد. جامعه ما نیز با مسئله افزایش تعداد بیکاران مواجه می باشد و اگر این پدیده از ابتدا و بصورت ریشه ای مقابله نگردد بحران های بزرگ و غیرقابل جبرانی ایجاد خواهد شد. با بررسی روند رشد اقتصادی کشورهای توسعه یافته، مشخص می شود که کارآفرینان در رشد اقتصادی و اشتغال زایی نقش زیادی داشته اند، یکی از کارکردهای اصلی آموزش در سطوح مختلف بویژه آموزش عالی تربیت افراد خلاق و کارآفرینی می باشد. توانمندی های عملی افراد برای ایجاد تحول در بخش های اقتصادی کشور نشان دهنده این واقعیت ناخوشایند می باشد که آموزش عالی در رسیدن به این مهم از کارایی چندانی برخوردار نبوده است. واقعیت امر این است که افراد آموزش دیده ما در زمینه های مختلف، فاقد قابلیت ها و مهارت های عملی و اکربردی لازم هستند. هدف از انجام این مقاله توسعه کارآفرینی از طریق آموزش کارآفرینی بمنظور تحقق توسعه سیاسی- اقتصادی کشور ایران می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع کتابخانه ای- اسنادی بوده و با توجه به شیوه ی جمع آوری اطلاعات، تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی می باشد. از جمله ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش می توان به ابزار مصاحبه اشاره نمود. نتایج به دست آمده در این پژوهش، بر این حقیقت دلالت دارد که کارآفرینی با کارکردها و پیامدهای مثبتی که دارد، به عنوان راه حلی اساسی برای رفع بسیاری از مشکلات و بحران های داخلی و باقی ماندن در عرصه رقابت های جهانی، از طرف بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مورد توجه قرار گرفته است. از سوی دیگر پدیده کارآفرینی فرآیندی است که موجبات پیشرفت سیاسی- اقتصادی ایران را در عرصه جهانی فراهم می کند.

توسعه کارآفرینی، توسعه پایدار، بخش کشاورزی، آموزش کارآفرینی، توسعه سیاسی اقتصادی