آلودگی هوا و اثرات آن بر توجه و تمرکز انسان : مرور سیستماتیک

آلودگی هوا به عنوان یکی از چالش های عمده زیست محیطی، اثرات گسترده ای بر سلامت جسمانی و روانی انسان ها دارد. در سال های اخیر، تحقیقات متعددی به بررسی ارتباط بین آلودگی هوا و عملکرد شناختی، به ویژه توجه و تمرکز، پرداخته اند. این پژوهش به صورت مرور سیستماتیک، مطالعات مربوط به تاثیرات آلودگی هوا بر توجه و تمرکز را تحلیل می کند.یافته های مرور سیستماتیک نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوا، به ویژه ذرات معلق (PM۲.۵) و PM۱۰) و گازهای آلاینده مانند دی اکسید نیتروژن (NO۲) و ازن (O۳)، می تواند به کاهش عملکردهای شناختی منجر شود. این اثرات به طور خاص در کاهش توانایی تمرکز و کاهش زمان واکنش شناختی مشاهده می شود. مطالعات همچنین نشان داده اند که کودکان و سالمندان به عنوان گروه های آسیب پذیر، بیشتر در معرض خطر قرار دارند.یکی از مکانیسم های پیشنهادی برای تاثیر آلودگی هوا بر شناخت، آسیب های اکسیداتیو و التهابات مغزی است که توسط ذرات معلق به وجود می آید. این فرآیندها می توانند به آسیب های طولانی مدت عصبی منجر شوند و در طول زمان، باعث کاهش عملکردهای اجرایی و توانایی توجه پایدار شوند.نتیجه گیری این مطالعه نشان می دهد که کاهش آلودگی هوا نه تنها از جنبه های زیست محیطی بلکه به دلیل اثرات شناختی و بهبود عملکرد ذهنی افراد جامعه نیز اهمیت دارد. با توجه به این نتایج، سیاست گذاران باید اقدامات موثری برای کنترل آلودگی هوا و محافظت از سلامت شناختی به ویژه در مناطق شهری پرجمعیت در نظر بگیرند.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، توجه ، تمرکز ، عملکرد شناختی ، PM۲.۵ ، PM۱۰