تحلیل اثرات یادگیری مبتنی بر پروژه بر رشد مهارت های بین فردی در مدارس

در دنیای امروز، مهارت های بین فردی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل موفقیت فردی و حرفه ای شناخته می شوند. این مهارت ها شامل توانایی برقراری ارتباط موثر، همکاری، حل مسئله، تفکر انتقادی و مدیریت تعارضات می شوند. در نظام های آموزشی سنتی، تاکید بیشتری بر یادگیری انفرادی و انتقال دانش نظری وجود دارد، درحالی که مدل های نوین آموزشی تلاش می کنند تا یادگیری را به فرایندی فعال، تجربی و مبتنی بر تعامل اجتماعی تبدیل کنند. یادگیری مبتنی بر پروژه (PBL) یکی از روش های آموزشی نوین است که دانش آموزان را درگیر فعالیت های عملی، تحقیقاتی و گروهی می کند. این روش آموزشی، علاوه بر افزایش دانش علمی، باعث توسعه مهارت های بین فردی از طریق کار گروهی، تعامل اجتماعی و مسئولیت پذیری می شود. پژوهش ها نشان داده اند که PBL به دانش آموزان کمک می کند تا توانایی های ارتباطی، همکاری تیمی و مهارت های حل مسئله خود را تقویت کنند. با این حال، تاثیرات دقیق این روش بر رشد مهارت های بین فردی همچنان نیازمند بررسی های بیشتری است. در این مقاله، تلاش می شود تا اثرات یادگیری مبتنی بر پروژه بر رشد مهارت های بین فردی در محیط های آموزشی بررسی شود. به منظور تحلیل جامع تر، از روش مطالعه تحلیلی-توصیفی استفاده شده است که در آن ابتدا مفهوم PBL و مهارت های بین فردی تشریح شده و سپس تاثیرات این روش بر مهارت های مذکور از طریق مرور ادبیات و بررسی مطالعات پیشین مورد تحلیل قرار می گیرد. نتایج این مطالعه می تواند به سیاست گذاران آموزشی، معلمان و پژوهشگران کمک کند تا درک بهتری از نقش یادگیری مبتنی بر پروژه در توسعه مهارت های اجتماعی و بین فردی دانش آموزان داشته باشند. واژگان کلیدی:

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، مهارت های بین فردی ، تعامل اجتماعی ، حل مسئله ، آموزش نوین.