بررسی رابطه حمایت اجتماعی و بهزیستی روانشناختی با نقش واسطه ای خودمراقبتی در دانشجویان دانشگاههای شهر شیراز

از جمله ویژگی های ذاتی بشر، اجتماعی بودن او است که همین ویژگی ابعاد مثبت و منفی فراوانی را برای موجود انسانی پدید می آورد. ماحصل فردی که با زیست در اجتماع از حمایت محیط پیرامونی خود بهرهمند می شود و در کنار آن به مراقبت از خود می پردازد، دستیابی و ارتقا سلامت روان وی است . مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی و بهزیستی روانشناختی با نقش واسطه ای خودمراقبتی در دانشجویان دانشگاههای شهر شیراز بود. بدین منظور، از سه پرسشنامه حمایت اجتماعی فیلیپس ، مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه خودکارآمدی مراقبت از خود لو استفاده شد که به صورت کاغذی و با روش نمونه گیری در دسترس در اختیار ۲۴۶ آزمودنی با رنج سنی ۱۸ تا ۴۰ سال در دانشگاههای شهر شیراز قرار گرفت که در نهایت به ۱۸۹ پرسشنامه تایید شده (شامل ۱۴۷ زن و ۴۲ مرد) منجر شد. دادهها با استفاده از آزمون های تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون و بوسیلهنرم افزار SPSS (نسخه ۲۳) تحلیل شدند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون، نشان داد که حمایت اجتماعی و خودمراقبتی هردو به صورت مستقیم و غیر مستفیم به افزایش بهزیستی روانشناختی منجر می شوند. بنابراین می توان بیان کرد که بهزیستی روانشناختی تحت تاثیر حمایت اجتماعی و خودمراقبتی قرار دارد و ترکیب این دو عامل به صورت کلی منجر به بهبود و ارتقا بهزیستی روانشناختی می شود .

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، بهزیستی روانشناختی ، خودمراقبتی