محسن گرامی - استادیار دانشگاه سمنان
فاطمه عبدوس - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زلزله دانشگاه سمنان
نوید سیاه پلو - دانشجوی دکتری مهندسی زلزله دانشگاه سمنان

برخورد ساختمان های همجوار به یکدیگر از جمله خطراتی است که حین وقوع زلزله ممکن است رخ دهد و همانند سایر خطرات ناشی از زلزله،گاهی می تواند در پاسخ سازه بسیار موثر و حتی فاجعه آمیز باشد. نیروی حاصل از برخورد دو سازه که به نیروی تنه ای معروف است، می تواند باعث تغییر رفتار اعضا از حوزه خطی به حوزه غیر خطی شده و در برخی موارد، سطوح عملکردی مورد انتظار سازه را تغییر دهد. به همین جهت درمقاله ی حاضر سعی شده است همراه با بررسی اجمالی اثرات ضربه، با مدل سازی سازه ی قاب خمشی فولادی در دو حالت 7و 21 طبقه مجاور همو 7و 4 طبقه کنار یکدیگر، اثرات ضربه در سازه های با پای گیردار و مفصلی در خلال دینامیکی تحلیل تاریخچه زمانی بررسی شود. نتایج تحقیقحاضر نشان داد، انتخاب تکیه گاه مفصلی بجای تکیه گاه گیردار در محل اتصال سازه به فونداسیون، مد سازه را از حالت برشی به حالت خمشی تغییر داده که این امر باعث کاهش نیرو ی ضربه وارده بین دو سازه م ی گردد همچنین لحظه وقوع حداکثر نیروی تنه ای تابع شرایط تکیه گاهی و ارتفاع دو سازه مجاور است

ضربه، سازه ی مجاور، تکیه گاه مفصلی، تکیه گاه گیردار، تحلیل تاریخچه زمانی