سیدمحمدحسین آیت اللهی - استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه یزد
محمدرضا دیوبند - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری، دانشگاه آزاد اسلامی یزد

از آنجا که جهان امروز دغدغه های جهان فردا را برای استفاده از انرژی دارد و اکثراً ما معماران و شهرسازان بیشتر به شاخص های فیزیکی اجتماعی زیباشناسی و هزینه ها و ... و کمتر به حداقل مصرف انرژی با بیشترین بازدهی توجه داشته ایم می توان با صادر کردن گواهینامه ای به نام (LEED) یا برچسب انرژی سبز در ایران این را بخشی از فرهنگ مصرف درست انرژی قرار داد. تدوین مقررات ملی و ضوابط فنی برای صرفه جویی در مصرف انرژی برای ساختمان سه دهه پیش با نام مبحث 19 بوجود آمد و در برچسب انرژی ساختمان نمود پیدا کرد، یکی از آیتم هایی که باعث اعتبار بخشیدن به این گواهینامه می شود مسئله انرژی پایدار می باشد با توجه به سازمان ساختمانهای سبز آمریکا (GBCI) با صدور گواهینامه (LEED) در دو دهه اخیر اعتبار لازم را در جهت مدیریت بیشتر انرژی انجام داد، در غیر این صورت با نگاهی کالبدی به مبحث 19 مقررات ملی ساختمان نمی توان به یک نتیجه مطلوب در الگوی مصرف انرژی دست پیدا کرد. هدف اصلی مقاله این است تا برچسب انرژی ساختمان از مبحث 19 را مورد مقایسه قرار داده و اینکه با تغییر موضوع خود یعنی معیارهای میزان مصرف انرژی به میزان انرژی مصرفی پایدار و با توجه به آیتم ه ای گواهینامه (LEED) از سازمان ساختمانهای سبز (GBCI) که به عنوان برچسبی معتبر در سطح جهان می باشد برچسب انرژی ساختمان در کشور ما نیز گویای این راهبرد باشد. (انرژی مصرفی پایدار)

برچسب انرژی ساختمان- سازمان (GBCI)- گوهینامه (LEED)- مقررات ملی ساختمان (مبحث 19)