فاطمه الماسیان - دانشجوی کارشناسی ارشد آمایش و برنامه ریزی شهری،دانشکده ادبیات و علوم انسانی،دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ندا نسائی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

در طول سال های گذشته، صنعت گردشگری به طور چشمگیری بدون نیاز به زحمت و دردسر خاصی رشد کرده و هم اکنون با سهم ۱۰ درصدی از تولید ناخالص داخلی جهانی، به عنوان یک بخش کلیدی در اقتصاد جهانی شناخته می شود. عوامل متعددی از جمله جاذبه های طبیعی و فرهنگی، امکانات موجود، زیرساخت ها و مدیریت موثر سیستم، در این رشد نقش دارند. با وجود مزایای قابل توجه توسعه گردشگری، باید به اثرات منفی آن، به ویژه در زمینه محیط زیست، نیز توجه شود. این صنعت نه تنها به عنوان یک منبع درآمد قابل توجه عمل می کند، بلکه تاثیرات عمیق و گسترده ای بر ساختارهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و فضایی جوامع دارد. گردشگری به عنوان یک عامل کلیدی در توسعه اجتماعی و اقتصادی کشورها و شهرها، نقشی اساسی ایفا می کند. این صنعت با ترویج آبادانی و سازندگی، به ارتقاء سطح زندگی مردم کمک می کند و به رشد و بالندگی اقتصادی جوامع می انجامد. در واقع، گردشگری می تواند به عنوان پلی برای ارتباط بین فرهنگ ها و تمدن های مختلف عمل کند و باعث تبادل تجربیات و دانش میان ملل شود.صاحب نظران و کارشناسان در این حوزه به بررسی چالش ها و فرصت های موجود در صنعت گردشگری می پردازند و بر لزوم توجه به این صنعت در برنامه ریزی های شهری تاکید دارند. ‎با در نظر گرفتن اهمیت این موضوع، هدف اصلی این تحقیق بررسی پیوند میان گردشگری و برنامه ریزی شهری و تاثیرانت این دو بر محیط زیست است. ‎این پژوهش به روش کیفی - توصیفی انجام شده و اطلاعات و مفاهیم نظری آن از طریق منابع معتبر شامل کتاب ها و مقالات علمی گردآوری شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که اگرچه در برخی از پارامترها گردشگری ممکن است اثرات منفی بر منطقه داشته باشد، اما به طور کلی تاثیرات مثبت آن بیشتر است.

گردشگری، برنامه ریزی شهری، محیط زیست