کاهش عدم قطعیت در ساخت مدل یکپارچه مخزن با ایجاد چاههای مجازی در میادینی با یک چاه اکتشافی

مسئله اصلی در مدل یکپارچه مخزن عدم قطعیت و خطا می باشد. مهمترین دلیل و عامل اصلی این خطاها به نوع داده های ورودی، تراکم داده های ورودی و نحوه گسترگی داده ها در گستره مخزن برمی گردد. ازآنجاییکه بیشترمیادین اکتشافی و میادینی که در اوایل عمر تولیدی خود قرار دارند دارای فقر داده و گستردگی نامناسب از داده ها می باشند تئوری ایجاد چاههای مجازی از روی چاههای حفاری شده مطرح و بصورت یک مطالعه موردی بر روی یکی ازمیادین اکتشافی اجرا گردید. داده های این میدان شامل لاگ های خام و ارزیابی شده از یک چاه و دو نقشه عمقی از افق های ایلام و سروک می باشد. با این داده ها تنها مدلی که می شود برای این میدان ساخت مدل قطعیت پذیرDeterministic)با روش های کریجینگ و یا میانگین گیری می باشد. پس از مطالعه زمین شناسی این میدان مشخص گردید که میدان دارای هتروژنتی کمی می باشد. با تکیه بر این نتیجه زمین شناسی و محدودیت در داده های ورودی سه چاه مجازی با شرایط یکسان از لحاظ لاگ و مسیر حفاری در داخل مدل در قسمت های شرقی، غربی و شمالی از میدان ایجاد گردید. حال با این تعداد از داده ها، مدل قطعیت ناپذیرStochastic) علاوه بر مدل قطعیت پذیربرای میدان مورد نظر ساخته شد. محاسبات حجمی برای هر دو مدل بصورت جداگانه و همچنین با روش موازنه موادMaterial Balanceمحاسبه گردید. در نهایت با مقایسه نتایج مدل های خصوصیات مخزنی در مدل استاتیک قطعیت پذیر و قطعیت ناپذیر و همچنین مقایسه نتایج محاسبات حجمی این مدل ها با نتیجه محاسبه موازنه مواد صحت این نظریه که استفاده از چاههای مجازی در ساخت مدل های یکپارچه مخزن باعث کاهش عدم قطعیت مدل های یکپارچه مخزن می گردد، اثبات شد

کلیدواژه ها:

چاههای مجازی ، مدلسازی یکپارچه مخزن ، عدم قطعیت