سیدمحسن مرتضوی - کارشناس ارشد مهدسی صنایع - محقق دانشگاه صنعتی مالک اشتر

هرچه نقش دانش در زندگی بشر، بیشتر نمایان شد، به همان اندازه اهمیت تحقیق و توسعه برای شکافتن مرزهای دانش بالاتر رفت. دانشگاه ها با دارا بودن منابع اصلی ایجاد و تولید دانش به عنوان تنها محل یکپارچه سازی حوزه های تحقیقات و آموزش و نیز مرجع دسترسی به مدارک علمی شناخته شدند. با افزایش روز افزون اهمیت تحقیق و توسعه در جوامع پیشرفته به تدریج موسسات آموزشی – پژوهشی و مراکز تحقیق و توسعه در خارج از مراکز دانشگاهی سابق ایجاد و توسعه پیدا کردند و بسیاری از سازمانهای دولتی و نیز شرکتهای تولیدی صنعتی اقدام به ایجاد واحدهای تحقیقاتی درون سازمان خود نمودند. به این ترتیب انحصار سابق مراکز دانشگاهی در زمینه محوریت تحقیق و توسعه کم رنگ شده و پراکندگی مراکز تولید دانش رو به تزاید گذاشت. از سوی دیگر رشد حجم جهانی دانش، به دلیل اینکه ظرفیت علمی و یادگیری محققان و دانشندان، فاقد توانایی لازم برای همراهی با سرعت این رشد بود، باعث ایجاد پدید ه ای به نام تخصصی شدن درعلوم گردید. افراد دیگر نمی توانستند تمام دانش حوزه علمی شان را فرا گیرند و به ناچار باید در یک زمینه مشخص و محدود شده، ادامه فعالیت می دادند. این در حالی بود که مسایل علمی هر روز پیچیده تر و حل آنها نیاز به تخصص های متعدد از چندین حوزه علمی داشت.