ارزیابی تغییرات خشکسالی در ایران با استفاده از شاخص های SPEI و SC-PDSI

  • سال انتشار: 1399
  • محل انتشار: فصلنامه آمایش فضا و ژئوماتیک، دوره: 25، شماره: 1
  • کد COI اختصاصی: JR_HSMSP-25-1_006
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 147
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

راضیه خیری

Ph.D. Candidate of Climatology, Razi University

فیروز مجرد

Associate professor of Climatology, Razi University

جعفر معصوم پور

Associate Professor of Climatology, Razi University

بهمن فرهادی

Assistant Professor of Irrigation and Drainage, Razi University

چکیده

باتوجه به قرارگیری کشور ایران در کمربند خشک و نیمه­خشک جهان، مطالعه پدیده خشکسالی به عنوان یکی از بلایای طبیعی گسترده با اثرگذاری درازمدت، در بخش­های مختلف بسیار اهمیت دارد. در این مطالعه، ابتدا خشکسالی با استفاده از دو شاخص خودتنظیم پالمر (SC-PDSI) و بارش-تبخیر و تعرق استانداردشده (SPEI) در چهار دوره ۳، ۶، ۱۲ و ۲۴ ماهه در ۱۰۱ ایستگاه کشور و در یک دوره زمانی ۲۴ساله (۱۹۹۲-۲۰۱۵) بررسی شد. پس از محاسبه مقادیر شاخص­ها، درصد سال­های توام با هر طبقه خشکسالی محاسبه و نتایج با داده­های شبکه­ای دو پایگاه جهانی داده خشکسالی مقایسه شد. نتایج نشان داد که براساس محاسبات، در هر دو شاخص بیشترین درصد سال­ها تحت سیطره طبقه نرمال با تمرکز هسته­های بیشینه نرمال در نیمه شرقی کشور و کمترین درصد سال­ها در طبقه خشکسالی بسیار شدید با تمرکز هسته­های بیشینه در نیمه غربی، مرکز و جنوب کشور بوده است. آغاز دوره خشکسالی در شاخص SC-PDSI، سال ۱۹۹۹ و در دوره­های زمانی چهارگانه شاخص SPEI، سال­های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰  بوده است. خشکسالی­های شدید و بسیار شدید در بخش­هایی از کشور که از وضعیت بارشی نسبتا مناسب­تری برخوردار هستند، اتفاق افتاده است. مقایسه نتایج محاسبات با ۹۹ نقطه اخذشده از دو پایگاه داده نشان داد که در هر دو شاخص، پایگاه داده خشکسالی را شدیدتر از آنچه که هست، نشان داده است و باوجود هماهنگی زمانی مناسب، هماهنگی مکانی در شدت­های مختلف خشکسالی وجود ندارد. برپایه یافته­های این پژوهش، مناطق مستعد خشکسالی در کشور برای تنظیم برنامه­های کلان مقابله با این مخاطره قابل شناسایی است.

کلیدواژه ها

Drought, Iran, SPEI, SC-PDSI, خشکسالی, ایران, شاخص SPEI, شاخص SC-PDSI

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.