حمید رکن آبادی - کارشناسی علوم تربیتی
زهرا جعفری - کارشناسی کامپیوتر دانشگاه آزاد اسلامی ملایر
زهرا احمدی - کارشناسی آمار ریاضی دانشگاه علامه طباطبائی تهران
سحر معرفت - دانشجوی کارشناسی ارشد علم اطلاعات و دانش شناسی ( گرایش مدیریت اطلاعات) دانشگاه دولتی تبریز

تحول در نظام های آموزشی با هدف پرورش دانش آموزانی که نه تنها در آزمون های تحصیلی موفق باشند بلکه در زندگی فردی و اجتماعی نیز توانمند عمل کنند، یکی از ضرورت های انکارناپذیر عصر حاضر است. در این راستا، رویکرد یادگیری مبتنی بر پروژه (Project-Based Learning) به عنوان یکی از روش های نوین آموزشی توانسته است جایگاه ویژه ای در جوامع علمی و آموزشی پیدا کند. این رویکرد که بر اساس مشارکت فعال دانش آموزان، حل مسئله، و یادگیری عمیق بنا شده است، فرصت هایی را برای رشد علمی و فردی فراهم می کند که در روش های سنتی کمتر به آن توجه شده است. در نظام های آموزشی مدرن، هدف از آموزش تنها انتقال دانش نظری نیست؛ بلکه توانمندسازی دانش آموزان برای مواجهه با مسائل واقعی زندگی، تفکر انتقادی، و توسعه مهارت های نرم مانند همکاری گروهی، خلاقیت، و مدیریت زمان از اهمیت بسیاری برخوردار است. یادگیری مبتنی بر پروژه، با تمرکز بر اجرای فعالیت های عملی و تجربی در قالب پروژه های گروهی یا فردی، محیطی یادگیرانه فراهم می کند که در آن دانش آموزان به صورت خودمحور و در تعامل با یکدیگر به یادگیری پرداخته و در عین حال مهارت های اجتماعی خود را نیز تقویت می کنند. مطالعات متعدد نشان داده اند که این رویکرد می تواند تاثیرات مثبتی بر رشد علمی دانش آموزان از طریق بهبود عمق یادگیری، ارتقای تفکر تحلیلی، و افزایش انگیزه تحصیلی داشته باشد. همچنین، از جنبه رشد فردی، یادگیری مبتنی بر پروژه به دانش آموزان کمک می کند تا اعتمادبه نفس، خودکارآمدی، و حس مسئولیت پذیری خود را توسعه دهند. این روش، علاوه بر تقویت مهارت های کاربردی و عملی، نقش مهمی در پرورش نگرش مثبت نسبت به یادگیری مادام العمر دارد. با توجه به ضرورت تجهیز دانش آموزان به مهارت های چندجانبه برای مواجهه با چالش های قرن بیست ویکم، تحقیق حاضر با هدف تحلیل تاثیرات رویکرد یادگیری مبتنی بر پروژه بر رشد علمی و فردی دانش آموزان طراحی و اجرا شده است.

یادگیری مبتنی بر پروژه، معلمان، دانش آموزان، رشد علمی، رشد فردی.