عباس رمضانی - دانشگاه بی نالمللی امام خمینی،
محمدمسعود محبی - دانشگاه بی نالمللی امام خمینی،
علیرضا سوری - دانشگاه ملایر

در این پژوهش اثر سیلیکای کلوئیدی نانوساختار به عنوان عامل اتصال و جایگزین سیمان آلومینات کلسیم در ساخت جرم های ریختنی دیرگداز آلومینایی مصرفی در صنعت آلومینیوم بررسی شده است . پس از ساخت و عمل آوری جرم های ریختنی (کم سیمانLCو بدون سیمانNCبر پایه تابولار آلومینا وبوکسیت، نمونه های حاصله در دماهایC 800° و C ،110° 1200° به ترتیب خشک و پخت شدند . خواص فیزیکی و مکانیکی نمونه ها از جمله دانسیته کلی، تخلخل ظاهری، تغییرات طولی و استحکام فشاری سرد اندازه گیری و مقایسه گردید. تست مقاومت به خوردگی(Cup Testدر برابر مذاب آلومینیوم 1200° به مدت 72 ساعت برای نمونه ها انجام شد . آزمایشات نشان می دهند که نمونه های حاوی نانو سیلیکا دارای دانسیته کلی بالاتر، درصد تخلخل ظاهری کمتر و تغییرات طولی خطی پایین تری بوده و همچنین افتاستحکام فشاری سرد برای نمونه های حاوی نانو سیلیکا در دمای800° مشا هده نمی شود . جرم های ریختنی دیرگداز پایه تابولار آلومینا و بوکسیت حاوی نانو سیلیکا مقاومت به خوردگی بهتری در دمای 1200° در مقابل مذاب آلومینیوم نسبت به جرم های حاوی سیمان آلومینات کلسیم از خود نشان می دهند و همچنین در این دما، جرم های پایه بوکسیتی مقاومت به خوردگی بیشتری نسبت به جرم های پایه تابولار آلومینا در مقابل مذاب آلومینیوم دارند.

جرم های ریختنی دیرگداز، سیلیکای کلوئیدی، نانوسیلیکا، مقاومت به خوردگی، آلومینیوم