محمدرضا جلالی - دانشگاه پیام نور دلیجان

اگر روند رشد و تکامل شناختی انسانی و جوامع را ممرور کنیم، می بینیم که به موازات این سیر وجریان مداوم تکاملی، حیطه های دانش، علوم و فن آوری ها (تکنولوژی ها) نیز از نظر حجم و تنوع ، توسعه وپیچیدگی متمایزی داشته اند. اما آنچه مسلم است تعاملی است که این سه حیطه با یکدیگر دارند، به طوریکه شکل گیری هر شبکه ای از علوم در سطوح و حیطه خاص خود ، همواره به یک توان و بستر شکل گرفته ای از اطلاعات و ارتباطات متناسب با خودش نیاز داشته است که هم اکنون ما این بستر را به صورت سیستم ها و فن آوریهای اطلاعات و ارتباطات (ICT) در ابعاد سخت افزاری و نرم افزاری می شناسیم. همانطور که تاریخ علوم و صنایع نیز نشان می دهد، همواره اوج گرفتن و ترقی علوم و صنایع بر اساس ایجاد ارتباط و تعامل یبوده است که از نظر دانش، اطلاعات، روش ها و فنون و میزان حجم و ارتباطات بین جوامع و واحدهای علمی و بسترهای ارتباطی درون بخشی و بین بخشی و فرابخشی برقرار شده، زمینه های تبادل اطلاعات را بر اساس شبکه های ارتباطی ایجاد شده فراهم ساخته است، این مهم امروزه در واحدهای R&D صنایع و سازمانها تحقق یافته است و بر این اساس باید ساختار و کارکردی را بر اساس شبکه علمی در ارتباط با فن آوریهای اطلاعات وارتباطات ICT ایفا نماید.