بررسی تاثیر تمرکز جغرافیایی صنایع و توزیع سطح تحصیلات شاغلان بر بهره وری نیروی کار، به تفکیک زیر بخش های صنعت مواد غذایی و آشامیدنی

این تحقیق، تلاشی در جهت شناسایی مشکلات و موانع موجود بر سر راه ارتقای بهره­وری نیروی کار و ارائه بینش مناسبی به سیاستگذاران این بخش و صنایع مشابه در مورد دو متغیر تمرکز جغرافیایی صنایع و پراکندگی سطح تحصیلات نیروی کار و در نهایت، ارتباط این شاخص ها با بهره وری نیروی کار می­باشد. بدین منظور، با استفاده از رهیافت داده­های تابلویی در بخش صنعت مواد غذایی و آشامیدنی و در بازه زمانی ۱۳۹۵-۱۳۷۹، به غیر از شاخص های تمرکز و کیفیت آموزشی (ضریب جینی تحصیلات)، از شاخص انگیزشی (دستمزد سرانه نیروی کار)، شاخص سرمایه سرانه فیزیکی و شاخص مدیریتی (تعداد بنگاه­های خصوصی و دولتی) نیز در برآورد مدل استفاده شده است. نتایج به دست آمده، بیانگر این پیشنهاد می­باشد که برای ارتقای بهره وری نیروی کار در زیر بخش­های صنعت مواد غذایی و آشامیدنی، می­باید کاهش پراکندگی آموزشی در بین نیروی­کار از طریق افزایش استخدام نیروی کار با تحصیلات بالا، افزایش تمرکز جغرافیایی، بهبود نظام انگیزشی نیروی کار با تعیین دستمزد مناسب، بهبود مدیریت از طریق کاهش تصدی­گری و مدیریت دولتی بنگاه­های صنعتی، صورت بگیرد.

کلیدواژه ها:

Labor productivity ، Geographic concentration ، Educational distribution of employees ، Panel data ، بهره وری نیروی کار ، تمرکز جغرافیایی ، توزیع سطح تحصیلات شاغلان ، داده های تابلویی