نرگس علیزاده الیزئی - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری
مریم پاکزاد - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری

انسان ها قادر به درک احساسا مشترکی هم چون خلوص زنده بودن صمیمی بودن غنا و سرشاربودن دربرخی ازمکان ها فارغ ازفرهنگ و زمان خاص آن مکان هستند این امربیش ازهرچیز نشان دهنده این است که فضاازچنان کیفیتی برخوردار شده که با سرشت و طبیعت انسان هماهنگ گشته است مانند انچه که درمعماری سکونتگاه های بومی اتفاق می افتد و آن شکل گیری عوامل گوناگون براساس نیازهای انسان ازطریق درک رابطه حقیقی میان انسان و طبیعت است ازاین رو با درک عمیق طبیعت و بازتاب آن درزندگی انسان میتوان به بازافرینی فضاهایی پرداخت که واجد کیفیت حیات بوده و جزئی ازطبیعت گردند پژوهش دردست تلاش دارد تا علاوه برمطرح نمودن نحوه تاثیر و لایه ها و سطوح متفاوت طبیعت درارتباط با معماری به معنای اصیل و حقیقی طبیعت برای ایجادفضایی که درعمق وجود انسان جای گیرد و ازمرززمان خود فراتر رود بپردازد

طبیعت/کیفیت حیات/معماری بومی/سرشت انسان