حسین سلطان زاده - دانشیاردانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
گلناز سادات زاد - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری

باتوسعهشهرنشینی و افزایش الودگی محیطزیست دراثرآن کشورهای مختلف برای همگام شدن با معماری پایدارواستفاده ازعناصرطبیعی درتعاملند معماری پایداربه عنوان مهمترین راه کاردرسالهای اخیر مطرح گردیده کهدربه کارگیری ازحداکثرانرژی موجوددرطبیعت و اقلیم منطقه پیشگام است فرهنگ ایران باستان نیز ازگذشته با استفاده ازآب به عنوان عنصرطبیعی و حیاط به عنوان عنصراساسی معماری سنتی قدمهای نخستین را درپایدارسازی بناها برداشته است حیاط درمعماری ایرانی نقش عملکردی ساختاری کاربردی و زیبایی شناسانه دارد درگذشته به عنوان عنصری مرکزی که فضاها حول آن شکل گرفته نیز مطرح گردیده و با ایجادفضای باز داخلی به عنوان مزیت قابل توجه و به همراه آب درجهت فراهم آوردن شرایط اقلیمی و بهبود اسایشحراراتی انسان تلاش کرده استاین مقاله به بررسی ویژگیهای حیاط درمعماری سنتی و استفاده ازآب به عنوان عنصری پایدار و نمادین دربناها می پردازد روش تحقیق به شکل توصیفی تحلیلی و گرداوری اطلاعات بصورت میدانی است نتایج این تحقیق نشان میدهد که به کارگیری و استفاده ازعناصرطبیعی درمعماری سنتی این گونه بنا ها را دررده بناهای پایدارقرارمیدهد

پایداری، حیاط معماری سنتی/آب