سمیه حیدریان - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال. دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
لعیا تکبیری - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال. دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
شهره زارع کاریزی - گروه زیست شناسی واحد ورامین پیشوا. دانشگاه آزاد اسلامی واحد پیشوا، ورامین، ایران
جعفر امانی - مرکز تحقیقات میکروبیولوژی کاربردی، انستیتو سیستم بیولوژی و مسمومیت ها، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) تهران، ایران
صدیقه اربابیان - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال. دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

ژن APC در ctDNA  به عنوان یک نشانگر زیستی بالقوه برای تشخیص سرطان پیشنهاد شده است. یک نانوحسگر زیستی مبتنی بر نانولوله کربنی چند دیواره )MWCNT( و پروب DNA دارای ماده فلوئوروفورFAM (۶-carboxyfluorescein) برای تشخیص ژن APC در ctDNA  ، که برای شناسایی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال CRC) )ساخته شده است. این روش مبتنی بر جذب  و تثبیت DNA تک رشته ای ssDNA نشاندار شده با FAM بر روی  MWCNT  است که منجر به خاموش شدن نشر فلورسانسی FAM می شود. با افزودن DNA مکمل آن )cDNA(، که منجر به آزادسازی پروب DNA تک رشته ای ssDNA از سطح MWCNT شد و یکDNA دو رشته ای )dsDNA( تشکیل شد که منجر به بازگشت نشرفلورسانسی FAMگردید. در حالی که در مورد DNA غیرمکمل، dsDNA  مربوطه تشکیل نشد و بنابراین بازگشت نشرفلورسانسیFAM را نداشتیم. نتایج این مطالعه نشان داد که نانوحسگر زیستی مبتنی بر نانولوله های کربنی، علاوه بر روش های موجود، می تواند به عنوان یک روش با حساسیت بالا برای تشخیص زودهنگام CRC مورد استفاده قرار گیرد.

Biosensor, Carbon nanoparticles, APC, بیوسنسور, نانوذرات کربنی, APC