معصومه سیاسر - دانشجوی کارشناسی ارشدجغرافیا و برنامه ریزی شهری
اکبر کیانی - دانشیاردانشگاه زابل

به منظور تمرکز زدایی ازشهرهای بزرگ کهدارای سرریزجمعیتی هستند و محدودیت هایی درگسترش فیزیکی دارند ایجادشهرهای جدید باه ویت مستقل یا بصورت اقماری یکی ازایده های غالب نزد متخصصان شهرسازی و برنامه ریزان شهری است شهرهای جدید سکونت گاه های برنامه ریزی شده ای هستند که به منظور حل معضلات جمعیتی و اقتصادی کلانشهرها و کشورها عموما ازابتدای قرن بیستم پابه عرصه وجود گذاشتند گرایش به ایجاد شهرهای جدید ازسالهای 1364 بطور غیرسمی درمحافل مرتبط باشهرسازی کشور ایران نیز مطرح شد و نهایتا درسال 68 ا تصویب آن درمجل شکل رسمی یافت هدف مقاله حاضر ارزیابی میزان موفقیت شهرهای جدید با استفاده ازمدل TOPSIS می باشد روش تحقیق توصیفی تحلیلی و مبتنی برمطالعات کتابخانه ای اسنادی و بررسی های میدانی می باشد محدوده موردمطالعه شامل سه شهر جدید صدراشیراز بینالود نیشابور رامشارزابل است شهرهای موردنظر باتوجه به 6معیارکیفی جذب سرریز جمعیت ایجادزیرساخت ها مکانیابی صحیح ایجاداشتغال ایجاد تعادل درنظام سلسله مراتب شهری هویت مستقل با مدل TOPSIS مورد ارزیابی قرارگرفتند.

شهرهای جدید/شهرصدرا/شهربینالود/شهررامشار/مدل TOPSIS