حسین مدی - استادیاردانشگاه

معماری درقرن بیست و یکم به دنبال راه کارهایی است که به دو نیاز تنوع درفرم و کاهش مصرف انرژی به شکل پایدار پاسخ دهد برخی گرایش ها دراین راستا الهام گرفته از دانش موجود درطبیعت و الگوهای رفتارجانداران نسبت به محیط خود بوده است این دانش به تازگی دراختیاران طراحان و مهندسان اما افق های جدید دربرابر انسان درجهت استفاده عملی وگسترده ازاین دانش گشوده شده است موانع متعددی نیز این رویکرد را باچالش مواجه نموده است اول آنکه تعریف معینی ازروش های قابل استفاده طراحان درروند زیست واری وجود ندارد که چنانکه تعدادکم نمونه های موردمطالعه ساخته شده بیانگر همین مسئله است این رویکرد به طبیعت تاکنون بیشتر توسط متخصصان و طراحان دیگر رشته ها به کارگرفته شده است اگرچه درفرایند ساخت ساختمان نیز می توان درطراحی سازه های خاص و مواد و مصالح مصرفی تاثیرالهام ازسازوکارهای طبیعی را برای بالا بردن شاخصهای پایداری بنا و کاهش مصرف انرژیهای متداول مشاهده کرد اما ایا این رویکرد درطراحی معماری میتواند نقش تعیین کننده ای درپایداری دارا باشد؟ چگونه میتوان با الهام ازسیستم های غیرفعال به کارگرفته شده درسازمان های زنده طبیعی ساختمان هایی پایدارتر طراحی کرد؟دراین مقاله سعی شده است تا پس ازبررسی ریشه های پیدایش این رویکرد و طبقه بندی معماری زیست وار به معرفی دانش و فناوریهای مورد استفاده درطراحی پرداخته شده است

معماری زیست وار، فناوری/بیونیک