بررسی تاثیر رزین پلی استر غیراشباع به عنوان ماده پرکننده مابین بلوک های رویه بتن بلوکی سطوح پروازی فرودگاه (توقفگاه هواپیما) بر شاخص FOD و در مواجهه با سوخت هواپیما
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: شانزدهمین کنفرانس ملی بتن و بیست و دومین همایش روز بتن، بزرگداشت استاد احمد حامی
- کد COI اختصاصی: NCCICI16_039
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 147
نویسندگان
دانشجوی دکتر ی راه و ترابری، دانشکده عمران- معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلام ی، تهران، ایران
استادیار، گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
دانشجوی دکتر ی راه و ترابری، دانشکده عمران- معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
استفاده از انواع روسازی های بتنی (صلب) در سطوح پروازی فرودگاه ها به دلیل ظرفیت باربری بالا، مقاومت در برابر ریزش سوخت و همچنین طول عمر بهره برداری بیشتر نسبت به روسازی های آسفالتی ارجحیت پیدا کرده است. از بین انواع روسازی های بتنی، روسازی بتن بلوکی علاوه بر ظرفیت باربری کافی دارای انعطاف پذیری مناسب، سرعت نگهداری و تعمیر بالا و امکان دسترسی سریع به لایه های زیرین روسازی است که موجب استفاده از این روسازی به عنوان یکی از گزینه های طراحی در سطوح توقفگاه هواپیماها شده است. روسازی های بتنی سطوح پروازی خصوصا توقفگاه های هواپیما در طی عمر بهره برداری خود وضعیتی را تحمل می کنند که در شرایط متداول در سایر رویه های بتنی تجربه نمی شود. این شرایط خاص سبب وقوع خرابی هایی همچون پوسته شدن سطح رویه بر اثر ریزش سوخت هواپیما شده است که منجر به افزایش احتمال وقوع شاخص پتانسیل آسیب ناشی از جسم خارجی (FOD) می گردد. بنابراین روسازی این نواحی نیازمند مقاومت در برابر ریزش سوخت یا روغن های نفتی است. در این پژوهش رویه بتن بلوکی بر اساس ضوابط FAA در محدوده ۵/۱×۲ متر با بلوک های بتنی به ابعاد ۱۱×۲۲ سانتی متر و ضخامت ۸ سانتی متر با الگوی چینش جناغی با ماسه درزبند به عنوان پرکننده مابین بلوک ها متراکم گردید. همچنین به منظور بررسی تاثیر ماده درزبند، فضای مابین بلوک ها با استفاده از مصالح پرکننده متداول (ملات ماسه و سیمان) و ترکیب رزین پلی استر غیراشباع به همراه پودر سنگ به ضخامت ۱ سانتی متر آب بندی گردید. آزمون های بیرون کشیدگی (Pull-off) و حلالیت در مواجه با سوخت JP-۴ هواپیما انجام گردید و در نهایت بافت مصالح پرکننده توسط تصاویر میکروسکوپی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان داد که استفاده از مصالح پرکننده پایه رزین علاوه بر ایجاد بافت پیوسته و افت وزنی کمتر از %۵/۰ در مواجهه با سوخت JP-۴ هواپیما که سبب کاهش پتانسیل FOD سطوح پروازی شد، قفل و بست مابین بلوک های بتنی را نیز به میزان ۴۵% نسبت به ملات ماسه و سیمان افزایش داد. امکان سنجی کاربرد مصالح پرکننده حاوی رزین پلی استر غیراشباع با توجه به بهبود پیوستگی، افزایش قفل و بست و کاهش تغییر وزن و کاهش پتانسیل شاخص FOD در روسازی های سطوح پروازی پیشنهاد می گردد.کلیدواژه ها
روسازی بتن بلوکی، رزین پلی استر غیراشباع، آزمون بیرون کشیدگی (Pull-off)، سطوح پروازی فرودگاه، شاخص پتانسیل آسیب ناشی از جسم خارجی (FOD).مقالات مرتبط جدید
- Transport Properties and shrinkage of UHPC Containing Presoaked Scoria Sand
- بررسی الزامات دیوار برشی بتن آرمه با بازشو و راهکارهای بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی این دیوارها
- تحلیل مقایسه ای روش های مکانیکی و پردازش تصویر در ارزیابی ترک های تیر بتنی مسلح
- مقایسه عملکرد انواع اتصالات در قاب های خمشی فولادی تحت اثر بارهای انفجاری
- ارزیابی تاثیر الیاف مختلف بر روی تقویت خواص بتن های خود متراکم
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.