این مقاله به تحلیل موضوع کیفیت منظر شهری با تاکید بر پایداری فضا بر پایه تدوین معیارهای سنجش و ارزیابی و به وسیله دو روش ایستا و پویای برداشت منظر فضای شهری شکل گرفته است و به نظر میرسد به عنوان روشی جهت بررسی میزا مطلوبیت منظر شهری در طراحی شهری مورد استفاده قرار گیرد. رویکرد این پژوهش، ارایه نوعی روششناسی در ارزیابی منظر، بر پایه مطالعه و تحلیل محتوایی ادبیات طراحی شهریو معماری در این زمینه است که چهارچوبی را جهت سنجش کیفیت منظر شهری پایدار مطلوب باشخصیت های (کاراکترهای) بصری متفاوت، در بخشی از شهر بر اساس تکنیک دیدهای متوالی و روش ایستا بوده وسیله تحلیل های تصویری و توصیفی ارایه مینماید. هدف اصلی پژوهش، ایجاد مطبوبیت و پایداری فضایی از طریق تکنیک برداشت منظر شهری با دو روش ایستا ودیدهای متوالی (پویا) است، که این امر به دستیابی به اصول کاربردی در طراحی منظر پایدار شهری کمک شایانی می- کند.در این مقاله، ابتدا به بررسی مفاهیم و تعاریف منظر شهری مطلوب، روشهای برداشت منظر شهری و ویژگی های فضای شهری پایدار پرداخته میشود و سپس با استخراج مجموعهای از معیارها و سنجه های منظر پایدار فضای شهری در قالب روش سنجش یکپارچه (SWOT) نمونه مطالعاتی مورد ارزیابی قرار می گیرد و در نهایت مجموعه ای ازراهکارهای طراحی منظر به جهت افزایش کیفیت مطلوبیت و پایداری در هر یک از پهنه های محدوده مورد مطالعه، بیان میگردد.