میترا طاهرخانی - کارشناسی ارشد، گروه مشاوره، واحد تاکستان، موسسه آموزش عالی، تاکستان، ایران
صفیه بوذری - کارشناسی ارشد، گروه مشاوره، واحد تاکستان، موسسه آموزش عالی، تاکستان، ایران
مینا لشگری - کارشناسی ارشد، گروه مشاوره، واحد تاکستان، موسسه آموزش عالی، تاکستان، ایران
زهرا سلطانی مظهر - کارشناسی ارشد، گروه مشاوره، واحد تاکستان، موسسه آموزش عالی، تاکستان، ایران

هدف از این پژوهش ، پیش بینی طلاق عاطفی براساس سبک های حل تعارض و سبک های عشق ورزی در در افراد متاهل شهر تاکستان بود. پژوهش حاضر، از لحاظ هدف، یک پژوهش بنیادی و به لحاظ روش همبستگی است . جامعه آماری شامل افراد متاهل در سنین ۳۵ تا ۴۵ سال (مدت زمان ازدواج ۵تا۱۰ سال) ساکن در شهر تاکستان در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۳۰۰ نفراز میان ۸۴۵۰ نفر جامعه آماری انتخاب گردید. ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسشنامه سبک های حل تعارض، طلاق عاطفی گاتمن ،عشق ورزی استنبرگ بود. جهت تحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. لذا نتایج تحلیل نشان داد که بین سبک های حل تعارض و طلاق عاطفی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r=۰.۲۶ ,P=۰.۰۰۰۱) همچنین بین سبک های عشق ورزی و طلاق عاطفی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (P=۰.۰۰۰۳,r=۰.۳۱) و سبک های حل تعارض، پیش بینی کننده ی قوی تری برای طلاق عاطفی است . سبک های حل تعارض و سبک های عشق ورزی می توانند طلاق عاطفی را در در افراد متاهل پیش بینی کنند.

طلاق عاطفی ، سبک های حل تع ارض ، سبک های عشق ورزی ، افراد متاهل ، تاکستان