محمد حسینی - کارشناسی ارشد معماری ،دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
اسماعیل ضرغامی - استادیاردانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید رجایی

از دوران باستان همواره یکی از عوامل اصلی شکل دهنده به معماری،سازه بوده است.ارتقاء دانش ساختمان در هر زمان رابطه مستقیم و تنگاتنگی با کیفیت و شیوه بناهای آن دوران دارد.امروزه و با عنایت به پیشرفت ویا به تعبیری جهش در فن ساختمان ،شاهد پیدایش سیستم های نوین و خلاقانه سازه ای هستیم.از طرفی با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران بر روی کمربند لرزه خیز آلپ-هیمالیا و قرار گیری در یکی از پر خطر ترین مناطق دنیا از نقطه نظر حوادث طبیعی،نیازی دو چندان به بناهایی با سازه ای مناسب و پایدار احساس می شود.این امر می تواند با بهره گیری از هندسه ای باشد که علاوه بر پایداری در برابرانواع نیروهای وارده،از بعد زیبایی شناختی نیز مطابق با فرهنگ و پیشینه غنی ایرانزمین باشد. مقاله حاضر در پی معرفی و نشان دادن نمونه هایی از سیستم سازه ای است که به سیستم سازه ای Exodiagonal یا Diagrid معروف است و مزیت آن، این است که توسط اعضای قطری وبه صورت همزمان بارهای قائم و جانبی را تحمل می کند و آزادی عمل معمار در طرح پلان بنا، از دیگر محاسن آن است.این سیستم با توجه به محاسن و نوع هندسه به کار رفته در آن می تواند در ایران مورد بهره برداری قرار گیرد.

سازه ، سیستم های سازه ای ، سامانه سازه ای قطری ، معماری پایدار، طراحی معماری