مروری بر تولید بتن های خود تراکم و تاثیر آن برماندگاری بنا

بتن خود تراکم نسل جدید بتن است که نیاز به استفاده از لرزاننده ندارد و تحت تأثیر وزن خود متراکم می شود. بتن خود تراکم برای اولین بار در سال 1988بمنظور دستیابی به سازه های بتنی بادوام و مستحکم مورد استفاده واقع شد. تراکم کامل بتن و جاگیری مناسب آن در قالب از مهمترین نکات در اجرای صحیح سازه های بتنی می باشد. از طرفی می دانیم متراکم نمودن بتن با استفاده از روشهای معمول یعنی استفاده از ویبراتورها نارسایی های بارزی همچون جداشدگی سنگدانه ها، فرار شیره بتن و...را به همراه دارد. اطمینان از تراکم بتن بدون استفاده از ویبراتور، بالابردن سرعت اجرا و کاهش نیروی انسانی مورد نیاز برای اجرا، از جمله مزایای بتن خود تراکم می باشد. بدیهی است مهمترین رکن دراجرای صحیح سازه های بتنی تراکم کامل بتن و جاگیری مناسب آن در قالب می باشد. از اینرو استفاده از این نوع بتن بتن در مورد محل هایی همچون دیوار برشی و ستون که در آنها فشردگی آرماتور زیاد و ابعاد مقطع بتن ریزی کوچک می باشد از اهمیت بیشتری برخوردار است. بتن خود تراکم راه حلی است که امروزه جهت رفع این مشکلات و همچنین رسیدن به بتنی با کیفیت بالاتر مطرح می باشد. در این مقاله علاوه بر معرفی بتن خودتراکم و خواص آن، روشهای تست مربوطه به صورت کامل تشریح گردیده است.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، طرح اختلاط ، روشهای تست