هنجارگریزی معنایی در دیوان نظمی تبریزی

هنجارگریزی های معنایی در دیوان نظمی تبریزی نقشی اساسی در شکل گیری سبک و بیان او دارد. این هنجارگریزی ها که نتیجه تغییر قواعد جانشینی و همنشینی در زبان هستند، شامل انواع صنایع ادبی همچون استعاره ،تشبیه، کنایه ،تلمیح و دیگر ابزارهای بیانی است. این عناصر به شاعر امکان می دهند تا مفاهیم شعر ی خود را به شکلی هنری و زیبا به مخاطب ارائه کند. بررسی این آشنایی زدایی از هنجارهای رایج زبانی نشان می دهد که هم به غنای ادب ی و معنایی شعرهای نظمی تبریزی افزوده است، و هم باعث میگردد مخاطب با دقت و عمق بیشتری به فهم مضامین اشعار او نائل شود. این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای، به بررسی عناصر هنجارگریزی در دیوان نظمی تبریزی میپردازد. دیوان نظمی تبریزی، به عنوان یکی از آثار برجسته در دوران معاصر، سرشار ازهنجارگریزی های معنایی است که به شکل گیری سبک منحصربه فرد و بیان پیچیده مفاهیم مذهبی ، عرفانی و عاشقانه در اشعار او کمک شایانی کرده است. این هنجارگریزی ها شامل عناصری مانند تشبیه، استعاره، کنایه، اغراق، تضاد،تناقض، تلمیح و دیگر صنایع معنوی هستند که به شاعر این امکان را می دهند تا مفاهیم خود را به صورتی متفاوت وهنری بیان کند. نتیجه این کار آشنایی زدایی و افزایش جذابیت اشعار است. این مقاله با بررسی هنجارگریزی های معنایی در دیوان نظمی تبریزی نشان می دهد که شاعر از صنایع مختلفی مانند تشبیه، استعاره، تلمیح، تضاد، تناقض،تناسب، کنا یه، لغز ،مجاز و سیاقه الاعداد بهره برده است، و در این میان به عناصر تلمیح، تضاد و کنایه بیش از سایرصنایع پرداخته است

کلیدواژه ها:

نظمی تبریزی ، هنجارگریزی معنایی ، آشنایی زدایی