منیژه کیانفر - دانشجوی کارشناسی ارشد، واحد علوم و تحقیقات، رشته طراحی شهری، تهران، ایران
حسین ذبیحی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه تخصصی شهرسازی,تهران,ایران

بافت های فرهنگی- تاریخی دارای ارزشی فراتر از دیگر قسمت های شهر می باشد و آن به دلیل هویتی است که در طول زمان شامل این مناطق شده است. بنابراین زمان و مکان از عوامل هویت سازی است که در طراحی های نو باید مدنظر قرار گیرند. هر ساختاری که در پی هدفی در بافت های تاریخی- فرهنگی شکل می گیرد؛ باید ضمن توجه به مسئله تداوم تدریجی ، در جهت ارزش دهی بیشتر بدان باشد. هدف از تحقیق دستیابی به الگویی قابل تعمیم در فضاهای فرهنگی رو به رشد در مسیر آینده می باشد که دربردارنده ساخت های مدرن و تاریخی باشد. در این راستا با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی پاسخگویی به این فرضیه مد نظر می باشد که: چنانچه ساختارهای نو در تعامل با هویت فضایی شکل گیرند، می تواند باعث افزایش ارزش فضایی شود. لذا الگوهای هویت ساز را باید زندگی دوباره بخشید، با نیازهای کنونی تطبیق داد و آن ها را در طراحی های نو به کار بست.

ساختارهای نو، هویت فرهنگی، محتوای شهر، آشفتگی کالبدی، محور امام خمینی تبریز