کیوان رحمانی منفرد - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سید محمود ربیعی - استادیار دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
علیرضا فتحی - استادیار دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
ابوالفضل علیزاده صحرائی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

در این کار پژوهشی ایجاد تخلخل سطحی روی قطعات پلیمری از جنس پلی متیلمتا اکریلات (PMMA) جهت استفاده در ایمپلنتها مورد مطالعه قرار گرفتهاست. وجود تخلخل در سطح ایمپلنت باعث شکلگیری پیوند مناسبی بین بافت و سطح ایمپلنت و همچنین سهولت در عملیاتی چون پوشش دهی میگردد. برای ایجاد تخلخل سوراخهای بسیار ریزی متناسب با الگوی خواسته شده در سطح ایجاد میگردد. ویژگی بسیار جالب این روش قابل کنترل بودن میزان و الگوی تخلخل در نقاط مختلف سطح میباشد. بطوریکه میتوان بسته به نیاز در بعضی نقاط تخلخل کمتر و در نقاط دیگر تخلخل بیشتری ایجاد نمود. در این کار تحقیقاتی با استفاده از یک لیزر CO2 و 100 وات ، اثر سه پارامتر توان لیزر، مدت زمان اثر پرتو و همچنین محل صفحه کانونی لیزر روی قطر، هندسه و دقت ابعادی سوراخهای ایجاد شده در قطعه مطالعه شده است. نتایج بدست آمده نشان داد که با کنترل بهینه این سه پارامتر می توان قطعات با تخلخل سطحی مناسبی تولید نمود.

سوراخکاری لیزری، تخلخل، ایمپلنت، لیزر CO2