امیر امینی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، نجف آباد، ایران
محمد تاج میر ریاحی - دانشآموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد ، ایران
مریم حسن پوری - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه دانش پژوهان پیشرو، ایران

کمبود منابع طبیعی و قیمت بالای قیر، مهندسان روسازی را به استفاده از محتوای بالای مواد روسازی آسفالتی احیاشده (RAP) در مخلوط های جدید ترغیب کرده است. با این حال، افزایش محتوای RAP به دلیل وجود قیر سفت درمواد RAP ، مشکلاتی نظیر تضعیف عملکرد در خستگی و ترکخوردگی و کارایی پایین را به همراه دارد. در این تحقیق،از الیاف ترکیبی شیشه-پلیالفین PGF در مخلوط های آسفالتی حاوی ۵۰ درصد RAP استفاده شد و عملکرد پیرشدگیمخلوط ها با انجام آزمون های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پیرشدگی تاثیر قابل توجهی بر کاهشعمر خستگی و مقاومت شکست دارد، در حالی که مقاومت شیارشدگی را بهبود می بخشد. آزمایش های خستگی کششی غیرمستقیم و شکستگی SCB نشان داد که استفاده از ۰/۱۲ درصد PGF بر اساس وزن کل مخلوط، عملکرد مخلوط را در تمامی جنبه های مورد مطالعه افزایش می دهد. این بهبود به دلیل کمک پلی الفین به رفتار الاستیک و مقاومتشیارشدگی و تاثیر الیاف شیشه بر استحکام کششی و مقاومت در برابر خستگی و ترک است. با این حال، افزایش مقدار PGF به ۰/۱۸ درصد تاثیر منفی بر مدول ارتجاعی، خستگی، شکست و مقاومت کششی مخلوط ها داشت. همچنین پیرشدگی تاثیر منفی بر عملکرد خستگی و ترک خوردگی مخلوط های بازیافتی داشت که این حساسیت در مخلوطهای اصلاح شده با PGF کمتر بود. بر اساس تحلیل RSM ، مقادیر بهینه PGF برای دستیابی به بهترین عملکرد آسفالت بازیافتی در حالت پیرنشده، STA و LTA به ترتیب برابر ۰/۱۲، ۰/۰۹، ۰/۱۱۵ درصد پیشنهاد شد.

پیرشدگی، الیاف شیشه-پلی الفین، مخلوط آسفالت بازیافتی، بهینه سازی، مشخصات عملکردی