نگاهی به جایگاه زاگرس ایلامی در راهبردهای دفاعی دولت های ایرانی(مطالعه موردی: دژ پشت کوه آبدانان)

زاگرس به عنوان یکی از بلندترین رشته کوه های آسیا و جهان نقش کلیدی در دفاع از خاک ایران دارد. این سلسله جبال که به علت رشته ای بودن، خود دارای سرزمین های حاصلخیز ارزشمندی در میان رشته های خود می باشد، از گذشته های کهن مهد تمدن های بسیاری مانند براهشی، گوتی، کاسی و لولوبی بوده است. این سرزمین از دوره مفرغ مورد توجه انسان بوده است. در دوره مفرغ، مفرغ سازی لرستان در قلب زاگرس پیشرو در فناوری فلزکاری مفرغ در جهان بوده است. بی تردید این پیشرفت های بزرگ فناوری بدون امنیت به دست نمی آمده است. هدف از این پژوهش بررسی دیدگاه راهبردی دژهای منطقه ی غربی ایلام در منطقه آبدانان است، که احتمالا بر روی بقایای دژهای کهن تر عیلامی، کاسی، گوتی و شاید براهشی بنا شده است. دلیل اهمیت موضوع بررسی هرمنوتیک اندیشه های دفاعی سازندگان دژهای غربی ایلام در دفاع از سرزمین های مرزی غربی ایران بوده است. یافته های این مقاله نشان می دهد، که سازندگان دژهای دفاعی کوهستانی اندیشه مقاومت در برابر ارتش های کلاسیک باستانی به وسیله مردم محلی و نیروهای نظامی در دسترس تراز سوم و چهارم مد نظر داشته اند. مجموعه ای از سدهای دفاعی طبیعی مانند آب ها، سدها، کوه ها و سنگلاخ در کنار دیوارهای دفاعی قرار گرفته در نوک کوه باعث تسخیرناپذیری این دژهای کوچک در زنجیره غربی دفاعی ایران در گذشته شده است. یافته های این تحقیق به وسیله تحقیق میدانی به دست آمده است.

کلیدواژه ها:

عیلام ، کاسی ، گوتی ، براهشی ، ایلام ، زاگرس غربی