محمدامین گرجی فر - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق عمومی،دانشکده علوم انسانی و اجتماعی،دانشگاه شمال،آمل،ایران
امیرحسین گرجی فر - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق عمومی،دانشکده علوم انسانی و اجتماعی،دانشگاه شمال،آمل،ایران
سپیده محسنی حیدری - دانش آموخته کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی،دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی شیراز،شیراز،ایران

این مقاله به بررسی نقش داده های اپیدمیولوژیک در تدوین و تنظیم قوانین سلامت عمومی پرداخته و نشان می دهد که چگونه این داده ها می توانند به شکل موثری در تدوین قوانین کارآمدتر و بهبود سلامت جامعه نقش آفرینی کنند. هدف اصلی مقاله، تحلیل تاثیر اطلاعات اپیدمیولوژیک بر کاهش بیماری های قابل پیشگیری از طریق واکسیناسیون، تقویت سلامت روانی افراد در شرایط بحرانی و محافظت از گروه های آسیب پذیر در برابر تهدیدات بهداشتی است. با بهره گیری از روش پژوهش تطبیقی، قوانین سلامت عمومی در کشورهای آلمان، سوئد و ایران مورد بررسی قرار گرفته و تفاوت ها و شباهت های آن ها ارزیابی شده است.یافته های پژوهش حاکی از آن است که کشورهای مورد مطالعه با استفاده از داده های اپیدمیولوژیک توانسته اند سیاست ها و قوانین موثری برای کاهش شیوع بیماری های واگیردار و حمایت از گروه های آسیب پذیر تدوین کنند. در ایران، هرچند تلاش هایی در جهت تدوین قوانین بر اساس داده های بهداشتی صورت گرفته، اما همچنان ضعف هایی در زمینه جمع آوری داده ها و اجرای قوانین وجود دارد. نتایج نشان می دهد که تقویت هماهنگی بین سازمان های بهداشتی و قانونی، به روزرسانی مستمر قوانین بر اساس داده های اپیدمیولوژیک و افزایش آگاهی عمومی می تواند به ارتقای سلامت عمومی و کاهش خطرات بهداشتی کمک کند.این پژوهش با ارائه پیشنهاداتی نظیر ادغام بهتر داده های اپیدمیولوژیک در فرآیند قانون گذاری، آموزش مداوم کادر درمانی و قانونی، و افزایش شفافیت در گزارش دهی، به دنبال ارتقاء اثربخشی قوانین سلامت عمومی است. همچنین، به اهمیت ایجاد ساختارهای نهادی پایدار برای حمایت از تصمیم گیری های مبتنی بر شواهد علمی تاکید دارد. این امر می تواند به ویژه در مواجهه با بحران های بهداشتی، نظیر همه گیری ها، بهبودهای چشمگیری در سلامت عمومی جامعه به همراه داشته باشد.

اپیدمیولوژی، قوانین سلامت عمومی، تحلیل تطبیقی، بحران های بهداشتی، گروه های آسیب پذیر