احسان عالی نژاد - آموزش و پرورش شهرستان شوط
حمیدرضا خدابنده لو حیدر آباد - آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب
مرتضی موسی زاده قناتی - آموزش و پرورش شهرستان چایپاره
یاسین محرم پور فتاحی - آموزش و پرورش شهرستان شوط
محمدرضا منجمی - آموزش و پرورش شهرستان خوی

همه ی کودکان و نوجوانان به طور فطری کنجکاو و کاوشگر بوده و به دنبال پاسخ به سوال ها و چراها هستند و میل به پرستش و نیایش در وجودشان موج می زند. تجربیات و مشاهدات نیز موید این موضوع است که آنها در تقلید و یادگیری مفاهیم و مسائل دینی مثل، نماز و روزه آمادگی بیشتری در مقایسه با دیگر رفتارها و موضوعات از خود نشان داده و این موضوع موید فطری بودن خداجویی شان است. شاگردان هنگامی که در مدرسه آموزش را طی می کنند، می کوشد تا با دنیای پیرامون خود ارتباطی اجتماعی، اخلاقی و زیبا پسندانه برقرار کند. اگر در این دوره بتوانیم طبیعت دانش آموز و ذات زیبای او را شناسایی کنیم و با ظرافت و حوصله همان جلوه های طبیعی و ذاتی را در او شکوفا سازیم به تربیت دینی دست یافته ایم. تربیت دینی آن جنبه ای از تربیت است که کودکان و نوجوانان را با وظایف و شرایع دینی آشنا کرده و مبانی اعتقادی را در آنان رشد می دهد و آنان را پایبند به اصول و عامل به فروع بار می آورد و فطرت الهی و انسانی را بارور می سازد؛ بنابراین اگر دانش آموز را با خود و زیبایی های نهفته در شخصیت وجودی اش، همانند خلاقیت، هوش، یادگیری، رشد و تحول آشنا کنیم؛ زیربنای بسیاری از شناخت های فلسفی و ارزشی را در او تحکیم ساخته ایم. در پژوهش حاضر که با هدف بررسی ضرورت و اهمیت تربیت دینی دانش آموزان انجام شده با استفاده از روش تحقیق توصیفی و با تکیه بر مبانی نظری به تحلیل و سپس نتیجه گیری پرداخته شده است. روش گردآوری اطلاعات به شیوه ی کتابخانه ای بوده و با استفاده از روش تحلیل کیفی به بررسی اطلاعات و تجزیه و تحلیل آنها بر اساس منطق و استدلال و در نهایت اظهار نظر درباره اهداف و فرضیه ها پرداخته شده است.

تربیت، دین، تربیت دینی، مدرسه