توسعه بهینه شبکه انتقال با در نظر گرفتن مولدهای تجدیدپذیر و ذخیره سازها و تاب آوری سیستم

با توجه به رو به رشد بودن بارهای جدید در شبکه های قدرت، نیازمندی به احداث خطوط انتقال جدید به منظور تامین نیروی برقمورد نیاز و جلوگیری از خاموشی و حذف بارهای بزرگ، تراکم خطوط و کاهش هزینه ها می باشد. در نتیجه، یک مدل برنامه ریزی دقیق در توسعه خطوط انتقال ضروری است تا خطوط بهینه در بین گزینه های ممکن احداث شوند و هزینه های سرمایه گذاری، حذف بار و تراکم خطوط کاهش یابد. همچنین، با توجه به پیشرفت تکنولوژی ذخیره انرژی، مدل سازی این منابع در مسئله اهمیت دارد تا هزینه های سرمایه گذاری کاهش داده شود. همچنین، شاخص قطع بار سیستم، که یکی از شاخص های کلیدی در تاب آوری شبکه است، با خروج نیروگاه از شبکه مورد بررسی قرار بگیرد. با توجه به بررسی های صورت گرفته، بیشتر کارهای انجام شده در حوزه توسعه شبکه انتقال متمرکز شده اند و به مطالعات کمتری در ادغام توسعه شبکه انتقال و باتری در کنار منابع انرژی تجدیدپذیر وجود دارد که علاوه بر آن، یک مدل غیر خطی نیز ارائه شده است. همچنین، محدودیت در تعداد دفعات دشارژ باتری های مقیاس بزرگ مددر مسئله توسعه سیستم های ذخیره انرژی انجام نشده است. در این پایان نامه بهبود عملکرد و کارایی شبکه انتقال انرژی را به عنوان هدف اصلی خود در نظر گرفته است. برای این منظور، مدل سازی و بهینه سازی توسعه خطوط انتقال، تعیین مکان و ظرفیت بهینه برای منابع ذخیره سازی انرژی و بررسی تاثیر خرابی نیروگاه ها بر تاب آوری شبکه که یکی از شاخص های کلیدی آن قطع بار سیستم می باشد مورد بررسی قرار گرفته است. هدف نهایی این پایان نامه، بهبود عملکرد شبکه انتقال انرژی و حداکثر استفاده از منابع موجود در شبکه به منظور کاهش هزینه ها و حذف بارها است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی توسعه انتقال ، برنامه ریزی توسعهباتری ، برنامه ریزی خطی.