پیش بینی بی ثباتی ازدواج بر اساس الگوهای ارتباطی،رفتارهای کنترل گرایانه و چشم انداز زمان

افول منابع هویت ساز سنتی ، مثل الگوهای خانوادگی ، ارزش های مذهبی از یک سو و رشد روز افزون و سریع الگوهای هویت ساز جدید می تواند هویت افراد را دچار دگرگونی کند. افراد می توانند با اتخاذ اعتقادات و ارزشهایی که با هویت ملی فرد همسو هستند، هویت ملی را در هویت شخصی خود و روابط بین شخصی بگنجانند. بنابراین هدف این پژوهش پیش بینی بی ثباتی ازدواج بر اساس الگوهای ارتباطی ، رفتارهای کنترل گرایانه و چشم انداز زمان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را معلمان متاهل دوره ی اول متوسطه ی شهرستان کهریزک در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل داد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۱۸ نفر انتخاب شدند. ابزارجمع آوری داده ها شامل شاخص بی ثباتی ازدواج ادواردز و همکاران (۱۹۸۰)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴)، پرسشنامه رفتارهای کنترل گرایانه گراهام -کوان و آرچر(۲۰۰۵) و پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو(۱۹۹۹) بود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSSنسخه ۲۲ تحلیل شدند . نتایج نشان داد که الگوی ارتباط سازنده متقابل و چشم انداز زمان با بی ثباتی ازدواج رابطه منفی و رفتارهای کنترل گرایانه ، الگوهای ارتباطی اجتنابی متقابل و توقع کناره گیر با بی ثباتی ازدواج رابطه مثبت داشتند. همچنین الگوهای ارتباطی سازنده متقابل و توقع کناره گیر، رفتارهای کنترل گرایانه و چشم انداز زمان توانایی پیش بینی بی ثباتی ازدواج را داشتند. در مجموع الگوهای ارتباطی ، رفتارهای کنترل گرایانه و چشم انداز زمان %۳۸ از تغییرات بی ثباتی ازدواج را تبیین کردند. در نتیجه ، الگوهای مقابله با مشکلات در موقعیت های تعارض آمیز زندگی زناشویی ، رفتارهای کنترل گرایانه آنان و چشم انداز زمان می توانند پیش بینی کننده بی ثباتی ازدواج شان باشند.

کلیدواژه ها:

بی ثباتی ازدواج ، الگوهای ارتباطی ، رفتارهای کنترل گرایانه ، چشم انداز زمان ، معلمان متاهل .