ارائه الگوی افزایش تاب آوری محیطی شهر کنارک در برابر سیلاب های ناشی از طوفان های حاره ای با تاکید بر آینده پژوهی

امروزه تاب آور بودن شهرها در برابر مخاطرات طبیعی به یکی از مباحث مهم در مدیریت شهری تبدیل شده است. از طرفی توجه به این موضوع با نگاه آینده پژوهی برنامه ریزی را برای بهبود وضعیت آینده راحت تر کرده است، از همین رو، هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه الگوی افزایش تاب آوری شهر کنارک در برابر مخاطرات ناشی از طوفان های حاره ای و با رویکرد آینده پژوهی است. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت از نوع روش اکتشافی است، برای گردآوری داده ها و اطلاعات از دو روش اسنادی و میدانی (مصاحبه و پرسشنامه خودساخته) بهره گرفته شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کارشناسان و نخبگان مربوطه بودند که با توجه به اهداف پژوهش و برای دستیابی به الگوی مطلوب با رویکرد آینده پژوهی از طریق مصاحبه با نخبگان و کارشناسان و با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند (به صورت از پیش تعیین شده)، انجام گرفت که در نهایت تعداد ۱۵ نفر بدست آمد. برای شناسایی پیشران های کلیدی از روش تحلیل ساختاری )اثرات متقابل) در قالب نرم افزار MICMAC همچنین برای سناریونویسی از نرم افزار Senario Wizard استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، که پیشران کانال جمع آوری آب های سطحی بیشترین تاثیر را از طریق آیندههای بدیل خود (حالت محتمل) بر سایر پیشرانها در تعیین آیندهها متفاوت خواهند بود و پیشران تغییر نظام ساختار سازمان ها براساس ارتباط آیندههای بدیل بیشترین تاثیر را از سایر آیندههای بدیل گرفته است. همچنین، پیشران های نقشه پهنه بندی سیلاب، سامانه هشدار زودهنگام مخاطرات طبیعی و سامانه مکانی (GIS) و آیندههای بدیل آن جزء پیشرانهای بینابین بوده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، باران های حاره ای ، آینده پژوهی ، سناریونویسی ، شهر کنارک