شیوع مقاومت پلاکتی و عوامل پیشگویی کننده آن در دریافت کنندگان پلاکت
- سال انتشار: 1401
- محل انتشار: مجله دانشکده پزشکی اصفهان، دوره: 40، شماره: 701
- کد COI اختصاصی: JR_IMSJ-40-701_001
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 120
نویسندگان
استادیار، گروه داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
رزیدنت داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
کارشناس پرستاری، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
دانشیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
دانشیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
دانشیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
دانشجوی پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران
استادیار پزشکی اجتماعی واحد توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان قائم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
دانشیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
استادیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
استادیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
استادیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
استادیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
استادیار، گروه بیماری های داخلی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
مقاله پژوهشی مقدمه: یکی از اصلی ترین درمان ها جهت کاهش عواقب ناشی از خون ریزی به دنبال ترومبوسیتوپنی، تزریق پلاکت است. عدم افزایش متناسب این رده از سلول های خونی متعاقب تزریق پلاکت، تحت عنوان مقاومت پلاکتی شناخته می شود. هدف از این مطالعه، بررسی میزان شیوع مقاومت پلاکتی و عوامل موثر و پیش گویی کننده ی آن می باشد. روش ها: در یک مطالعه ی مقطعی- تحلیلی، ۷۳ بیمار مبتلا به ترومبوسیتوپنی شدید، در زمینه ی لوکمی و کم خونی آپلاستیک، در بخش هماتولوژی- انکولوژی دو بیمارستان اصلی ارجاعی شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفتند. تزریق پلاکت در بیمارانی که پلاکت کمتر از ۱۰۰۰۰ در هر میکرولیتر خون و یا کمتر از ۲۰۰۰۰ در هر میکرولیتر و تب بیشتر یا مساوی ۳۸ درجه ی سانتی گراد داشتند، انجام شد. سطح پلاکت قبل و ۶۰ دقیقه بعد از تزریق این فرآورده ی خونی اندازه گیری و بعد از محاسبه ی سطح بدنی (مترمربع)، میزان افزایش تصحیح شده ی پلاکت محاسبه گردید. در صورتی که این میزان بیشتر یا مساوی ۱۰۰۰۰ در هر میکرولیتر خون بود، عدم مقاومت به تزریق پلاکت محسوب شده و در غیر این صورت مقاومت به تزریق پلاکت در نظر گرفته می شد. یافته ها: تعداد ۵۵ بیمار (۷۵/۳ درصد) مقاومت پلاکتی داشتند. این عارضه در گروهی که تعداد واحد پلاکت بیشتری دریافت کرده بودند شیوع بیشتری داشت. همچنین بیماران با دریافت واحدهای آفرزیس بیشتر، مقاومت پلاکتی کمتری نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه مقاومت پلاکتی با دریافت واحد پلاکتی بیشتر ارتباط دارد، تزریق پلاکت تنها باید در موارد ضروری و برحسب اندیکاسیون و با ارجحیت واحدهای افرزیس انجام گیرد.کلیدواژه ها
ترومبوسیتوپنی, تزریق پلاکت, مقاومت پلاکتیاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.