زمینه و هدف: فضاهای سبز شهری یکی از ابزارهای دستیابی به توسعه پایدار و افزایش کیفیت زندگی شهروندان است که به طورعمومی در دسترس همه افراد قرار خواهد گرفت. از سوی دیگر مطالعات اطلس کیفیت زندگی در شهر تهران، نشان می دهد که منطقه ۱ با سرانه فضای سبز ۸۵/۳۳ مترمربع در رتبه چهاردهم رضایتمندی شهروندان قرار دارد. در حالیکه سرانه فضای سبز این منطقه در رتبه سوم، میان سایر مناطق قراردارد. این مطالعات نشان می دهد که میزان تاثیر گذاری کمیت و کیفیت فضاهای سبز شهری بر رضایتمندی افراد از این فضاها بسیار کم است. بنابراین هدف از انجام این تحقیق شناخت و بررسی ارتباط میان کمیت و کیفیت فضای سبز و تاثیرگذاری هریک بر رضایتمندی کاربران از فضاهای سبز شهری است.

روش بررسی: در این مطالعه داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده است، جامعه آماری کاربران پارک می باشند، روش نمونه گیری هم به صورت تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر محاسبه شد و در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای بررسی پایایی پرسشنامه، از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده که ضریب کل برابر با ۸۹۱/۰ می باشد. آزمون های آماری مورد استفاده در تحقیق شامل آنالیز توصیفی، استنباطی و آزمون تی تک نمونه ای هستند. این تحقیق شامل سه متغیر اصلی (کیفیت، کمیت، رضایتمندی) خواهد بود. متغیر کیفیت شامل (نفوذپذیری، گوناگونی، خوانایی، انعطاف پذیری، تناسبات بصری، غنای حسی و رنگ تعلق) و متغیر کمیت شامل (وسعت پارک، تراکم پوشش گیاهی، مبلمان و ...) است.

یافته ها: براساس تحلیل آماری میزان اهمیت کیفیت پارک های شهری در رضایتمندی برابر ۱۴/۴ ، میزان اهمیت کمیت پارک های شهری در رضایتمندی برابر ۱۲/۴ و میانگین رضایتمندی از پارک مهرگان برابر ۸/۲ است که نشان دهنده میزان پائین رضایتمندی از پارک مهرگان است.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که برای احداث فضاهای سبز شهری علاوه بر سرانه فضای سبز، کیفیت آن هم بر افزایش رضایتمندی افراد بسیار مهم و حائز اهمیت است و هر دو این عوامل در کنارهم موجب افزایش مطلوبیت فضاهای سبز و ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان خواهد شد.