محمد کاظم کریمی دستنایی - دانشجوی دکتری علوم و مهندسی مرتع، دانشگاه شهرکرد
اسماعیل اسدی بروجنی - دانشیار گروه مهندسی طبیعت، دانشگاه شهرکرد

آشیان اکولوژیکی یک اصطلاح برای توصیف جایگاه یک گونه در یک اکوسیستم است. این مفهوم هم محدوده شرایط لازم برای بقای یکگونه و هم نقش بوم شناختی آن در اکوسیستم را در بر می گیرد. آشیان اکولوژیکی، همه تعامل های بین یک گونه و محیط زیست زنده (بیوتیک) و غیرزنده(آبیوتیک) را در برمی گیرد و بنابراین یک مفهوم بنیادی و اساسی در علم بوم شناسی محسوب می شود. شناخت آشیان اکولوژیکی گونه های مختلف کمک می کند تا برنامه های حفاظتی و مدیریتی مناسبی برای حفظ و احیای جمعیت های آنها طراحی شود. این بدین معنی است که نیازهای زیستی و محیطی هر گونه شناسایی و در برنامه ریزی ها لحاظ گردد. از طرفیآگاهی از آشیان اکولوژیکی گونه ها به ما کمک می کند تا بتوانیم اثرات تغییرات محیطی یا فعالیت های انسانی را بر روی آنها ارزیابی کنیم. این امر در انجام مطالعات ارزیابی اثرات زیست محیطی بسیار حائز اهمیت است. همچنین دانش در مورد آشیان اکولوژیکی گونه ها به برنامه ریزی برای حفاظت، بازسازی و مدیریت زیستگاه های مناسب آنها کمک می کند. این امر برای حفظ تنوع زیستی بسیار ضروری است. طوری که بررسی آشیان اکولوژیک منجر به شناسایی گونه های حساس به تغییرات محیطی یا گونه های کلیدی در اکوسیستم ها و پایش تغییرات محیطی و درک بهتر تعامل های بین گونه ای و تاثیرات متقابل آنها در اکوسیستم ها می گردد. باتوجه به اهمیت شناخت آشیان اکولوژیکی گونه ها و جوامع گیاهی در بحث مدیریت منابع طبیعی، در مطالعه حاضر ما به بررسی این مهم و عوامل موثر بر آن می پردازی.

آشیانه ای اکولوژیک، مفاهیم آشیان، عوامل موثر، آشیان پتانسیل، آشیان واقعی