شناسایی و تحلیل سامانه های گسلی، رهیافتی مناسب در طراحی و توسعه ایمن شبکه ریلی کشور

در بیشتر بخش های ایران، لرزه خیزی در ارتباط مستقیم با تجدید فعالیت گسل هاست و بیشترین تکاپوهای لرزه خیزی در امتداد گسل های فعال روی داده است. به گفته دیگر، بسیاری از رون های دارای گسل های عمده و همبری های زمین ساختی غیر عادی، دارای ناآرامی های لرزه ای بوده و زمین لرزه هایی را به وجود می آورند. همچنین به دلیل نقش تاثیر گذار پهنه های گسلی در تغییر شکل ها و کاهش پارامترهای مهندسی یک منطقه، بررسی اهمیت هندسه پهنه های آسیب گسلی جهت برآورد ویژگی های ژئومکانیکی محور و سازه های فنی راه آهن (پل ها و تونل ها)، بسیار تعیین کننده است. در مقاله حاضر به منظور نشان دادن اهمیت مخاطرات لرزه ای ناشی از فعالیت گسل ها در شبکه راه آهن، بعنوان یکی از مهمترین شریانهای حیاتی، نتایج حاصل از بررسی انجام گرفته بر روی 90 زمین لرزه آسیب رسان بر مسیر ها و سازه های ریلی، ارائه شده است که نشانگر این واقعیت است که اکثر این زمین لرزه ها با گسلهای فعال موجود در حریم مسیرهای ریلی در ارتباط بوده و جدایش های سطحی در طول گسیختگی گسل ها می تواند خسارات مستقیمی را بر تاسیسات قرار گرفته بر روی این مناطق وارد نماید. همچنین حداکثر مسافت آسیب رسان با در نظر گرفتن فاصله راه آهن از مرکز بیرونی زمین لرزه در 10 زلزله نیروند مورد بررسی قرار گرفته است. به دلیل وجود گسل های فعال فراوان در کشور و احتمال برخورد آن با محورهای در دست مطالعه راه آهن، به منظور تاکید اهمیت مطالعات و شناسایی گسل های فعال برای مدیران و تصمیم گیرندگان گسترش شبکه ریلی کشور، در این مقاله، گسل های فعال موجود در حریم این محورهای مطالعاتی، معرفی گردیده است. در انتها، با توجه به معماری داخلی گسل ها، ضمن معرفی ویژگی های ساختاری و هندسه پهنه های آسیب گسلی، رهیافت پیشنهادی جهت شناسایی و تحلیل گسل ها در گستره مورد مطالعه راه آهن ارائه شد.

کلیدواژه ها:

محورهای ریلی ، زون ها یا پهنه های آسیب گسل ، زمین لرزه ، گسل های فعال ، رهیافت پیشنهادی