اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی بر در هم آمیختگی فکر - عمل، اجتناب تجربی و شفقت ورزی به خود در مبتلایان به وسواس فکری- عملی

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی بر در هم آمیختگی فکر عمل، اجتناب تجربی و شفقت ورزی به خود در مبتلایان به وسواس فکری عملی انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان مراجعه کننده به کلینیک مشاوره و خدمات روان شناختی شهر شیراز در سال ۱۴۰۳ ۱۴۰۲ بود که از بین آنها با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به پژوهش تعداد ۳۰ نفر انتخاب و در دو گروه مساوی ۱۵ نفری گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه کنترل (۱۵ نفر) گمارش شدند. برای گردآوری داده ها علاوه بر چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی فرم محقق ساخته از پرسشنامه آمیختگی فکر عمل شفران و راچمن، ۱۹۹۶)، پرسشنامه اجتناب تجربی چند بعدی گامز) و همکاران (۲۰۱۱) و پرسشنامه شفقت ورزی به خود انف (۲۰۰۳) استفاده شد. برنامه آموزش ذهن آگاهی برای افراد گروه آزمایش طی ۸ جلسه هر هفته یک جلسه ۹۰ دقیقه ای اعمال شد. تحلیل داده ها با روشهای آمار توصیفی فراوانی درصد، میانگین و انحراف معیار) ازمون های پارامتریک و تحلیل کوواریانس با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش و کنترل در نمره کل شفقت به خود η=۰/۲۲۷ P=۰/۰۱۲ F=۷/۳۵۲ و مولفه های آن وجود دارد (P<۰/۰۵) همچنین در کاهش میانگین نمرات متغیرهای امیختگی فکر عمل (η=۰/۴۶۳ P=۰/۰۰۰ F=۲۱/۵۶۶) و اجتناب تجربی η=۰/۵۴۹ P=۰/۰۰۰ F=۴۶/۲۰۹ تفاوت معناداری از نظر آماری بین گروه ها مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

آموزش ذهن آگاهی آمیختگی فکر اعمل اجتناب تجربی شفقت ورزی به خود ، وسواس فکری عملی