حسین احمدی رهبریان - دانش آموخته دکتری تاریخ ایران، دانشگاه تربیت مدرس

رویکرد شلایر ماخر به هرمنوتیک ، به عنوان هرمنوتیک قصد گرایا مولف محور ویا کلاسیک شناخته می شود. ماخر، کشیش ومدرس رشته الهیات بود و اعتقاد داشت که دین ، احساس وابستگی بی واسطه به خدا است و آن را باید خارج از مسائل عقلی ومتافیزیک و اخلاق درک کرد. او در واقع از دریچه نهضت رمانتیسم ، هرمنوتیک را از خدمت متون خاص دینی به دیگر علوم گسترش داد و آن را به اصطلاح عام کرد. او اصل را بر بدفهمی متن گذاشت و برای فهم بهتر متن ، روش فنی و دستوری در هرمنوتیک را ابداع کرد. روش دستوری به نوعی تفسیر عینی بود اما روش دستوری، تفسیر ذهنی بود که تحت تاثیر مکتب رمانتیسم ، باور به همدلی با مولف داشت . این دیدگاه توسط هرمنوتیک های فلسفی مانند گادامر زیر سوال رفت و اعتقاد داشتند بین متن و مولف ارتباطی نیست و مرگ مولف بعد از تالیف رخ خواهد داد.

شلایرماخر، هرمنوتیک ، رمانتیسم ، عصر روشنگری