فخری هاشمی - گروه زمین شناسی - دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد
رضا موسوی حرمی - گروه زمین شناسی - دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد
اسدالله محبوبی - گروه زمین شناسی - دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد

شواهد رسوبی سیلیسی آسفالریت مورد مطالعه باستن ژوراسیک میانی در جنوب و جنوب غرب مشهد برونزد دارد. سنگ‌های تشکیل دهنده این واحد رسوبی عمدتاً از تناوب کتگلومرا ، ماسه سنگ و مقدار کمی کل صحنه ( سیلتستون و شیل ) تشکیل شده‌اند. ترکیب اصلی صحنه‌ها را اغلب دانه‌های کوارتز (دگرگونی، آذری و رسوبی) (بیشتر از 93%) مقدار کمی خرده سنگ‌های دگرگونی و رسوبی (کمتر از هفت در صد) و مقدار ناچیزی فلدسپات ( ارتوکلار و پلازیوکلار میکا ) ( مسکویت و بیوتیت) کلریت ، کانی‌های سنگین و کانی‌های رس تشکیل می‌دهند. دیازنز در طی مراحل اولیه دینی و زمان بالا آمد دید صورت فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی آرایش رسوبات را تغییر داده است. فرآیندهای فیزیکی به صورت فشردگی فیزیکی عملکرد که سبب نزدیک شدن دانه‌ها به یکدیگر، تغییرشکل بیتیل و داکتیل دانه‌ها، ترک خوردگی و شکستگی شده است. فرایندهای شیمیایی دیاژنز به‌صورت فشردگی شیمیایی (انحلال فشاری) سیمانی شدم (اغلب سیلیسی و مقدار کمی کربنات و اکسید آهن) دگرسانی ( فلدسپاتها برخورد سنگ‌ها) انحلال (سیلیس و گاهی کلسیت و اکسید آهن) و جانشینی (کربنات کلسیم به جای سیلیس) دیده می‌شوند. امید است که این داده‌ها بتواند به درک بهتر تاریخچه دیاژنتیکی صحنه‌های مشابه در سایر نقاط ایران کمک نماید.