سحر حسینخانی هزاوهء - کارشناسی ارشد،جمعیت شناسی،دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی. تهران. ایران

موج فناوری اطلاعات در اشکال گوناگون آن از دهه نود میلادی در قرن۲۰همه جهان را دربر گرفته است. این موج که از طریق تلفن همراه، ماهواره، رایانه، اینترنت و …. گسترش می یابد. نحوه ارتباط و تعامل آدمیان، نحوه کار، چگونگی گذران اوقات فراغت، فرهنگ پذیری و بسیاری دیگر از شئون فردی و اجتماعی حیات آدمی را تحت تاثیر قرارداده است. ولی به نظر می رسد نهاد آموزش و پرورش کمتر از سایر نهادهای اجتماعی از این موج، به صورت آشکار، تاثیر پذیرفته است. با توجه به نظریه های جدید تربیتی که خواهان نزدیکی مدرسه و اجتماع هستند و بر آن تاکید دارند که مدرسه باید به نحوی سازمان باید که دانش آموز را برای مواجهه با مسائل جامعه آینده مهیا کند، به نظر می رسد که مدارس گریزی ندارند که دانش آموزان خود را برای جوامع آینده که در عصر جدید با عنوان«جامعه اطالعاتی»تعریف شده است،آماده کنند. جامعه ای که ارزش در آن از آن دانش است و آحاد آن باید توان تولید و پردازش اطلاعات و تبدیل آن به دانش را داشته باشند. اگر این مهم به غفلت واگذار شود و مدرسه نتواند فراگیرندگان را برای انطباق با جامعه اطلاعاتی تجهیز کند بیم آن می رودکه مدرسه قدرت اثرگذاری خود را از دست بدهد و عملا آنچه زمانی از سوی نظریه پردازان مدرسه زدایی همچون آرمان مطرح می شد در عمل به خاطر ناتوانی مدرسه در هم سازی با وضعیت جدید رخ دهد. بر این اساس اینپژوهش در تلاش است با استفاده از رویکرد توصیفی تحلیلی و بابهره گیری از منابع کتابخانه ای به مرور و بررسی تاثیر فناوری اطلاعات بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بپردازد.

فناوری اطلاعات، کامپیوتر، آموزش، مدارس، دانش آموزان