بررسی سازگاری و استقرارگونه های درختی غیر مثمر با استفاده از فاضلاب مطالعه موردی: منطقه حصارسرخ قم

یکی از مناسبترین روشهای استفاده بهینه از منابع آب قابل دسترس در مناطق خشک و نیمه خشک و کاهش آلودگی ناشی از وجود فاضلاب ، تصفیه و استفاده مجدد از آن در بخش های کشاورزی، منابع طبیعی و ایجاد فضای سبز در حاشیه شهرها می باشد. با استفاده از پساب فاضلاب در امر جنگل کاری و احداث فضای سبز، ضمن سبز نمودن فضای اطراف شهرها، از آلودگی های زیست محیطی به نحو مطلوبی کاسته می شود. تحقیق حاضر به منظور بررسی سازگاری واستقرار ۱۰ گونه درختی غیر مثمر و سازگار با شرایط اقلیمی قم در منطقه حصارسرخ و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و به مدت ۴ سال صورت پذیرفت . دادههای بدست آمده با استفاده از نرمافزار SAS و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . برای مقایسه میانگین درصد استقرار بین تیمارهای مختلف از آزمون چند دامنه ای دانکن استفاده شد. بیشترین درصد استقرار مربوط به گونه های آکاسیا، اکالیپتوس و گز شاهی با ۱۰۰ درصد و کمترین آن مربوط به کاج تهران با ۲۵ درصد، اقاقیا با ۲۶ درصد و دورگه پده - صنوبر با ۵/۲۷ درصد بود. استقرار نهالها در منطقه حصار سرخ قم ، علاوه بر ویژگی های ژنتیکی گونه ها، تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله گرمای شدید تابستان، سرما و یخبندان، میزان املاح موجود در خاک و آبیاری با فاضلاب تصفیه نشده، قرار داشت .

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، پساب فاضلاب ، سازگاری ، استقرار ، قم