ارزیابی تاثیر اصول نوشهرسازی بر احیای بافت های فرسوده محلات و انسجام آن ها

بافت های فرسوده سهم قابل توجهی ازپهنه های کشور را به خود اختصاص داده اند به همین منظور حرکت ویژه ای نسبت به بهسازی ونوسازی آنها اغاز شده است این طرح ها با هدف ارتقا سطح رفاه و ایمنی ساکنین و برقراری عدالت درپراکنش متوازن خدمات و امکانات شهری تهیه میشوند ازمیان برداشتن تهدیدات و استفاده ازفرصت های موجود دربافت ها مستلزم اتخاذشیوه برخورد مناسب با بافت به تناسب نیازهای بافت و ویژگیهای خاص و نحوه فرسودگی آن دارد چنین به نظر می رسد که پیش از آنکه معضلات کنونی بافت قدیم به بحرانهای شهری تبدیل شود و جدایی شهر قدیم ازشهر معاصر به تقابل این دو منجر شود باید روشی هدفمند و اصولی دربرخورد با این بخش ازشهر اتخاذ گردد یکی ازتئوری های جدید طراحی و برنامهریزی شهری به ویژه درزمینه نوسازی و بازسازی بافت های فرسوده نوشهرسازی می باشد که شامل طرح های سنتی و تلفیق آنها با حساسیت های دوران مدرن است حال این پژوهش پس ازتبیین مبانی نظری جامع درخصوص بافت فرسوده بهسازی نوسازی و نوشهرسازی به عنوان معیارسنجش سعی بران نمود با استفاده ازروشهای میدانی و کتابخانه ای به جمع اوری اطلاعات پرداخته باتکنیک SWOT به میزان انطباق نوسازی انجام شده دربافت های فرسوده محلات همدان بپردازد

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بهسازی و نوسازی ، نوشهرسازی ، انسجام محله ای