تاثیر دو شیوه تمرینی راه رفتن بر عملکرد جسمانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو: یک مرور نظام مند و فراتحلیل مطالعات

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 38

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPSR-13-3_008

تاریخ نمایه سازی: 15 مهر 1403

چکیده مقاله:

هدف:استئوآرتریت زانو یک بیماری مزمن و شایع است که با درد، محدودیت حرکتی و کاهش عملکرد جسمانی همراه است و احتمالا راه رفتن به جلو و عقب شکل موثری از توانبخشی در استئوآرتریت زانو باشد. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرینی راه رفتن بر عملکرد جسمانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو: یک مرور سیستماتیک و فراتحلیل مطالعات بود که در تحقیق حاضر توانایی راه رفتن به عنوان متغیر اصلی در سنجش عملکرد جسمانی افراد در نظر گرفته شد.روش بررسی:از بین مقالات چاپ شده از ژانویه سال ۱۹۹۰ لغایت جولای سال ۲۰۲۴ در زمینه استئوآرتریت زانو و تمرینات مختلف با کلمات کلیدی مرتبطMuscle Strength AND Osteoarthritis AND Pain AND Rehabilitation, Walking OR Walking Speed و تمامی این کلمات در ترکیب با کلمه کلیدی Physical Function، مقالات مرتبط با این موضوع از بانک‎های اطلاعاتی Medline/PubMed, ScienceDirect, Scopus و Webofscience مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، از فلوچارت پریزما برای انجام مراحل تحقیق و به منظور اعتبار هر مطالعه از مقیاس پدرو استفاده گردید. یافته‎ ها:از بین ۱۵۱۵ مطالعه در فراتحلیل حاضر، ۲۰ مطالعه و ۶۹ زیر مطالعه نتایج خود را توسط ابزارهای درد با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری و مقیاس رتبه بندی عددی و عملکرد جسمانی توسط شاخص استاندارد شده آرتریت دانشگاه های انتاریوی غربی و مک مستر و امتیاز نتیجه آسیب زانو و استئوآرتریت و همچنین ارزیابی قدرت عضلات چهارسر گزارش کرده بودند. اجرای تمرینات راه رفتن به جلو اثر معناداری بر بهبود عملکرد جسمانی در افراد OA داشت (SMD= ۱.۱۷۷, ۹۵% CI= ۱.۰۱۱ – ۱.۳۴۴, P= ۰.۰۰۰۱). همچنین، اجرای تمرینات راه رفتن به عقب اثر معناداری بر بهبود عملکرد جسمانی در افراد OA داشت (SMD = ۱.۵۷۸, ۹۵% CI= ۱.۱۷ – ۱.۹۸, P= ۰.۰۰۰۱). به علاوه، سوگیری بین مطالعات و زیرگروه ‎های مربوط به اثر تمرین راه رفتن با استفاده از آزمون‎ های ایگر و بگ مشاهده نشد (۰/۰۵راه رفتن فارغ از نوع روش تمرینی میتواند عامل مهمی در خصوص بهبود OA باشد (اندازه اثر = ۱۷/۲۱). لذا، تمرینات راه رفتن به جلو و عقب می توانند به عنوان بخشی از برنامه توانبخشی برای این بیماران مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

الناز توافقی

کارشناس ارشد گروه علوم ورزشی، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)، مشهد، ایران

امین عظیم خانی

گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)-مشهد- ایران

محمدعلی سردار

دانشیار گروه دروس عمومی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

صادق عباسیان

استادیار گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران