قابلیت های آبزی پروری ساحلی و دریایی ایران با رویکرد اقتصاد دریامحور و محدودیت آب شیرین

پرورش ماهی و استفاده از پروتئین آبزیان از رویکردهای جهانی برای تامین امنیت غذایی است که در این زمینه، بخشی به کرانه های ساحلی و محیط های دریایی اختصاص می یابد. بررسی آمارها و مستندهای جهانی در سال ۲۰۲۰ میلادی نشانگر نقش بی مانند تولید و توسعه آبزی پروری دریایی می­باشد؛ و از مجموع ۶/۱۲۲ میلیون تن تولید آبزی پروری، بخش چشمگیری (۱/۳۳ میلیون تن) به آبزی پروری در منطقه ساحلی و آب های دریایی اختصاص دارد. که به همراه تولید جهانی جلبک های دریایی به۱/۶۸ میلیون تن می رسد. آبزی پروری دریایی در ایران فرصت مناسبی در تولید انواع آبزیان ایجاد می کند که با در نظر گرفتن شاخصه های توسعه پایدار مانند توجه به مبانی محیط زیست و جنبه های اقتصادی-اجتماعی، زمینه اشتغال مولد را نیز فراهم می کند. امروزه به­ دلیل برخی محدودیت های تولید و کمبود آب شیرین در استان های غیرساحلی، رویکرد استفاده از پیکره های آبی در شمال و جنوب کشور مانند دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان برای آبزی پروری شکل گرفته و رو به گسترش است. در این باره، بهره گیری از پیکره های آبی در تولید انواع ماهی ها در قفس های دریایی و نیز بهره برداری از جلبک های دریایی برای پرورش در ساحل ها و همچنین تکثیر و پرورش انواع صدف ها و نرم تنان در کنار توسعه متوازن میگو در برنامه هفتم توسعه (با بهره گیری از سیاست های کلی اقتصاد دریامحور) توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، ماهیان دریایی ، توسعه ابزی پروری ، بی مهرگان دریایی