بررس تاثیر استفاده از انحراف دهنده میانی در مقاوم سازی پایه پلهای بتن آرمه پس کشیده خارجی

بسیاری از پل ها هم اکنون بدلایلی چون ازدیاد بارهای ناشی از افزایش جریان ترافیک، سرویس دهی به وسایل نقلیه سنگینتر از بارهای اولیه طراحی، پایین بودن کیفیت اجرا،مسایل لرزه ای، مسایل زیست محیطی اعم از خوردگی آرماتورها، افت های پیش تنیدگی ناشی از خزش و جمع شدگی بتن و شل شدگی تاندونها، با کاهش مقاومت روبرو می باشند. استفاده از روش پس کشیدگی خارجی بهمنظور بهسازی پلهای موجود بدلیل ویژگی های چون نصب آسان، ایجاد حداقل موانع برای جریان عبور و مرور روی پلها در طی اجرا، امکان اعمال مجدد نیروی پیش تنیدگی و سهولت در بازدیدهای حین بهره برداری، بعنوان یک راه حل موثر و اقتصادی نسبت به سایر روشها جهت مقاوم سازی طیف وسیعی از انواع پلها شناخته شده است. در این تحقیق سعی شده است تا با استفاده از قابلیتهای نرم افزار اجزا محدود ABAQUS در مدلسازی سازه های بتنی، به بررسی اثر استفاده از انحراف دهنده های میانی در مقاوم سازی پایه پلهای بتنی به روش پس کیشدگی خارجی توسط تاندون هایCFRP تحت بارگذاری یکنواخت پرداخته شود. از اینرو جهت سنجی نتایج مدل اجزاء محدود، به مدلسازی یک نمونه آزمایشگاهی از پایه پل بتنی با استفاده از تحلیل استاتیکی غیر خطی بار افزون، پرداختخ شده وپس از کالیبره نمودن نرم افزار، پایه پل مذکور به شیوه پس کشیدگی خارجی توسط تاندون همراه با استفاده از انحراف دهنده های میانی مورد تقویت واقع گردیده است. نتایج نشان میدهند که استفاده از انحراف دهنده های میانی در ایجاد خروج از محوریت تاندون موجب افزایش بیشتری در ظرفیت باربری پایه نسبت به حالت تاندون های مستقیم همراه با کاهش بیشتر در محدوده تنش های وارده به آرماتورها و بتن، افزایش بیشتر مقاومت ترک خوردگی، سختی و به دنبال آن کاهش بیشتر تغییر شکلهای پایه پل تحت بارهای نهایی گردیده است.

کلیدواژه ها:

پس کشیدگی خارجی ، تاندونهای CFRP ، پایه پلهای بتنی ، ABAQUS ، بارگذاری یکنواخت